Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

INTERCONFESSIONALE

Interconfessionale

Capitoli
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
BibbiaEDU-logo

Interconfessionale - Antico Testamento - Profeti - Giudici - 11

Giudici 11

Interconfessionale Torna al libro

Nova Vulgata

Iefte eletto capo d’Israele

Interconfessionale Iefte era un valente guerriero della regione di Gàlaad. Era nato da una prostituta. Ma suo padre Gàlaad ebbe anche altri figli dalla moglie, e quando essi diventarono grandi, costrinsero Iefte ad andar via di casa. Gli dissero: «Tu non erediterai niente da nostro padre, perché sei figlio di un’altra donna».
Rimandi
11,1 Iefte Eb 11,32.
11,1-2 espulsione del figlio di un’altra donna Gn 21,10.
Note al Testo
11,1-2 suo padre Gàlaad: la parola Gàlaad indica qui l’antenato di una tribù. Altrove è il nome di un territorio.
Interconfessionale Iefte allora fuggì lontano dai suoi fratelli e andò a vivere nella regione di Tob. Attorno a lui si radunò un gruppo di sbandati che lo seguirono nei suoi colpi di mano.
Rimandi
11,3 si radunò un gruppo di sbandati Gdc 9,4.
Nova Vulgata Idc11,3Quos ille fugiens atque devitans habitavit in terra Tob; congregatique sunt ad eum viri inopes et exierunt cum eo.
Interconfessionale In quei giorni gli Ammoniti fecero guerra agli Israeliti.
Rimandi
11,4 Ammoniti, nemici d’Israele Gdc 10,7.
Nova Vulgata
Idc11,4In illis diebus pugnabant filii Ammon contra Israel.
Interconfessionale 11,5Quando cominciarono i combattimenti, le autorità della regione di Gàlaad andarono nella regione di Tob a chiamare Iefte.
Nova Vulgata Idc11,5Quibus acriter instantibus, perrexerunt maiores natu de Galaad, ut tollerent in auxilium sui Iephte de terra Tob.
Interconfessionale 11,6E gli proposero:
— Vieni. Accetta di essere il nostro comandante, e così potremo combattere gli Ammoniti.
Nova Vulgata Idc11,6Dixeruntque ad eum: «Veni et esto princeps noster, et pugnemus contra filios Ammon».
Interconfessionale 11,7Iefte rispose loro:
— Voi mi avete odiato tanto da scacciarmi dalla casa di mio padre. Perché venite da me, ora che siete in difficoltà?
Nova Vulgata Idc11,7Quibus ille respondit: «Nonne vos estis, qui odistis me et eiecistis de domo patris mei? Et nunc venistis ad me necessitate compulsi».
Interconfessionale 11,8Le autorità di Gàlaad dissero:
— Siamo venuti da te proprio per questo. Vieni con noi a combattere gli Ammoniti, e diventerai il capo di tutti gli abitanti di Gàlaad.
Nova Vulgata Idc11,8Dixeruntque principes Galaad ad Iephte: «Ob hanc igitur causam nunc ad te venimus, ut proficiscaris nobiscum et pugnes contra filios Ammon sisque dux omnium, qui habitant in Galaad».
Interconfessionale 11,9Iefte concluse:
— Voi siete venuti a chiamarmi per combattere gli Ammoniti; se il Signore mi darà la vittoria, io resterò il vostro capo.
Nova Vulgata Idc11,9Iephte quoque dixit eis: «Si revocatis me, ut pugnem pro vobis contra filios Ammon, tradideritque eos Dominus in manus meas, ego ero princeps vester».
Interconfessionale Le autorità di Gàlaad dissero:
— D’accordo! Il Signore ci è testimone.
Rimandi
11,10 il Signore ci è testimone cfr. 1 Sam 12,5; Ger 29,23; 42,5; Ml 2,14; Rm 1,9; 2 Cor 1,23; Fil 1,8; 1 Tm 2,5.10; Ap 1,5; 3,14.
Nova Vulgata Idc11,10Qui responderunt ei: «Dominus, qui haec audit, ipse mediator ac testis est quod secundum verbum tuum faciemus».
Interconfessionale Iefte andò con loro. Il popolo lo fece comandante e capo. A Mispa, alla presenza del Signore, Iefte confermò l’accordo.
Rimandi
11,11 a Mispa Gn 31,49.
Nova Vulgata Idc11,11Abiit itaque Iephte cum principibus Galaad, fecitque eum omnis populus principem sui. Locutusque est Iephte omnes sermones suos coram Domino in Maspha.
Ambasciata di Iefte al re degli Ammoniti

Interconfessionale Poi Iefte mandò messaggeri a dire al re degli Ammoniti: «Che pretesto ti ho dato perché tu invada il mio territorio?».
Rimandi
11,12 Che pretesto ti ho dato? 2 Sam 16,10; 19,23; 1 Re 17,18; 2 Cr 35,21; cfr. Mc 1,24; Gn 31,49.
Nova Vulgata
Idc11,12Et misit Iephte nuntios ad regem filiorum Ammon, qui ex persona sua dicerent: «Quid mihi et tibi est, quia venisti contra me, ut invaderes terram meam?».
Interconfessionale Il re degli Ammoniti rispose ai messaggeri di Iefte: «Il motivo è questo: il popolo d’Israele, quando uscì dall’Egitto, occupò il mio territorio dal torrente Arnon fino al torrente Iabbok e al fiume Giordano. Ora restituiscimi subito queste terre pacificamente».
Rimandi
11,13 il territorio rivendicato dagli Ammoniti Dt 2,17-23.
Nova Vulgata Idc11,13Quibus ille respondit: «Quia tulit Israel terram meam, quando ascendit de Aegypto, a finibus Arnon usque Iaboc atque Iordanem; nunc igitur cum pace redde mihi eam».
Interconfessionale 11,14Iefte mandò di nuovo i suoi messaggeri dal re degli Ammoniti
Nova Vulgata Idc11,14Rursumque Iephte nuntios misit et imperavit eis, ut dicerent regi Ammon:
Interconfessionale 11,15con questa risposta: «Non è vero che Israele ha preso le terre dei Moabiti e degli Ammoniti.
Nova Vulgata Idc11,15«Haec dicit Iephte: Non tulit Israel terram Moab nec terram filiorum Ammon.
Interconfessionale Quando gli Israeliti uscirono dall’Egitto, attraversarono il deserto fino al Mar Rosso e giunsero a Kades.
Rimandi
11,16-17 soggiorno degli Israeliti a Kades, messaggeri al re di Edom Nm 20,1.14-21.
Nova Vulgata Idc11,16Sed, quando de Aegypto conscenderunt, ambulavit Israel per solitudinem usque ad mare Rubrum et venit in Cades;
Interconfessionale 11,17Allora essi mandarono messaggeri al re di Edom e gli chiesero di lasciarli attraversare il suo territorio; ma il re di Edom rifiutò. La stessa cosa fecero con il popolo di Moab: Israele mandò messaggeri a quel re, ma nemmeno lui volle lasciarli passare. Così gli Israeliti si fermarono a Kades.
Nova Vulgata Idc11,17misitque nuntios ad regem Edom dicens: “Dimitte, ut transeam per terram tuam”. Qui noluit acquiescere precibus eius. Misit quoque et ad regem Moab, qui et ipse transitum praebere contempsit. Mansit itaque Israel in Cades
Interconfessionale 11,18«Quando ripresero la loro marcia nel deserto, fecero il giro attorno ai territori di Edom e di Moab. Giunsero così a oriente del paese di Moab, e posero il loro accampamento sulla riva del torrente Arnon. Ma non oltrepassarono l’Arnon, perché segnava il confine del territorio di Moab.
Nova Vulgata Idc11,18et pertransiens desertum circuivit ex latere terram Edom et terram Moab venitque contra orientalem plagam terrae Moab et castrametatus est trans Arnon nec voluit intrare terminos Moab; Arnon quippe confinium est terrae Moab.
Interconfessionale Allora gli Israeliti mandarono messaggeri a Sicon, re degli Amorrei, che abitava a Chesbon. Gli chiesero: “Lasciaci attraversare il tuo territorio per raggiungere la nostra terra”.
Rimandi
11,19-22 occupazione del regno di Sicon Nm 21,21-26; Dt 2,26-37.
Nova Vulgata Idc11,19Misit itaque Israel nuntios ad Sehon regem Amorraeorum, regem Hesebon, et dixit ei: “Dimitte, ut transeam per terram tuam usque ad locum meum”. 
Interconfessionale 11,20«Sicon non si fidò di lasciar passare gli Israeliti per il suo territorio; anzi, radunò l’esercito, pose l’accampamento a Iaas e attaccò Israele.
Nova Vulgata Idc11,20Qui et ipse Israel verbis diffidens non dimisit eum transire per terminos suos, sed, omni populo suo congregato, egressus est contra eum in Iasa et fortiter resistebat.
Interconfessionale 11,21Ma il Signore, Dio d’Israele, diede agli Israeliti la vittoria su Sicon e il suo esercito. Così gli Israeliti presero possesso di tutto il territorio degli Amorrei.
Nova Vulgata Idc11,21Tradiditque eum Dominus in manu Israel cum omni exercitu suo, qui percussit eum et possedit omnem terram Amorraei habitatoris regionis illius,
Interconfessionale 11,22Occuparono tutta la zona dal torrente Arnon al torrente Iabbok, e dal deserto fino al Giordano.
Nova Vulgata Idc11,22universos fines eius de Arnon usque Iaboc et de solitudine usque ad Iordanem.
Interconfessionale «Dunque il Signore, Dio d’Israele, ha cacciato via gli Amorrei per far posto a noi Israeliti. E ora voi Ammoniti vorreste cacciar via noi?
Rimandi
11,23 gli Amorrei cacciati via dal Signore Dt 4,38+.
Nova Vulgata Idc11,23Dominus ergo, Deus Israel, subvertit Amorraeum coram populo suo Israel; et tu nunc vis possidere terram eius?
Interconfessionale Nessuno vi toglie il territorio che vi ha dato il vostro dio Camos. E noi perché non dovremmo tenerci il territorio che il Signore nostro Dio ha tolto agli altri per darlo a noi?
Rimandi
11,24 Camos Nm 21,29.
Nova Vulgata Idc11,24Nonne ea, quae tibi Chamos deus tuus in possessionem dat, tibi iure debentur? Quae autem Dominus Deus noster victor obtinuit, in nostram cedunt possessionem.
Interconfessionale E tu, re di Ammon, credi di valere più del re di Moab, Balak figlio di Sippor? Ebbene, egli non ha mai avanzato pretese contro Israele e non gli ha mai mosso guerra.
Rimandi
11,25 Balak, re di Moab Nm 22-24.
Nova Vulgata Idc11,25Num quid melior es Balac filio Sephor rege Moab? Numquid iurgatus est contra Israel et pugnavit contra eum?
Interconfessionale Inoltre è da trecento anni che noi Israeliti occupiamo le città di Chesbon, Aroèr, i loro dintorni e tutte le città situate sulla sponda del torrente Arnon. Perché non ve le siete riprese in tutto questo tempo?
Rimandi
11,26 Israeliti ad Aroèr Gs 13,25-26.
Nova Vulgata Idc11,26Quando habitabat in Hesebon et viculis eius et in Aroer et villis illius et in cunctis civitatibus iuxta Arnon per trecentos annos, quare tanto tempore nihil super hac repetitione tentastis?
Interconfessionale Io non vi ho proprio fatto nessun torto. Sei tu invece ad aggredirmi ingiustamente. Il Signore è il giudice. Oggi stesso egli farà giustizia tra noi e voi».
Rimandi
11,27 Il Signore è il Giudice Gn 16,5; 1 Sam 24,13.16.
Nova Vulgata Idc11,27Igitur non ego pecco in te, sed tu contra me male agis indicens mihi bella non iusta. Iudicet Dominus arbiter huius diei inter filios Israel et inter filios Ammon».
Interconfessionale 11,28Ma il re degli Ammoniti non diede retta al messaggio di Iefte.
Nova Vulgata Idc11,28Noluitque acquiescere rex filiorum Ammon verbis Iephte, quae per nuntios mandaverat.
Iefte fa un voto al Signore

Interconfessionale Lo spirito del Signore scese sopra Iefte. Egli attraversò i territori di Gàlaad e della tribù di Manasse; tornò a Mispa, e raggiunse i confini degli Ammoniti.
Rimandi
11,29 lo Spirito del Signore Gdc 3,10+.
Nova Vulgata
Idc11,29Factus est ergo super Iephte spiritus Domini, et pertransiens Galaad et Manasse venit in Maspha Galaad et inde ad filios Ammon.
Interconfessionale Iefte fece un voto al Signore: «Se mi farai vincere gli Ammoniti,
Rimandi
11,30 fece al Signore una promessa 1 Sam 14,24; cfr. Lv 27,1-25.
Nova Vulgata Idc11,30Votum autem vovit Domino dicens: «Si tradideris filios Ammon in manus meas,
Interconfessionale quando tornerò dalla vittoria, destinerò a te e brucerò come sacrificio la prima creatura che uscirà di casa mia per venirmi incontro».
Rimandi
11,31 olocausto umano 2 Re 3,27; cfr. Gn 22,1-19; Mic 6,7.
Nova Vulgata Idc11,31quicumque primus fuerit egressus de foribus domus meae mihique occurrerit revertenti cum pace a filiis Ammon, eum holocaustum offeram Domino».
Interconfessionale 11,32Poi Iefte attraversò il torrente per attaccare gli Ammoniti, e il Signore gli diede la vittoria.
Nova Vulgata Idc11,32Transivitque Iephte ad filios Ammon, ut pugnaret contra eos; quos tradidit Dominus in manus eius.
Interconfessionale 11,33Egli conquistò la zona di Aroèr dai dintorni di Minnit fino ad Abel-Cheramìm, venti città in tutto. Fu una dura sconfitta per gli Ammoniti e un grande trionfo per Israele.
Nova Vulgata Idc11,33Percussitque eos ab Aroer usque dum venias in Mennith viginti civitates et usque ad Abelcharmim plaga magna nimis; humiliatique sunt filii Ammon a filiis Israel.
Interconfessionale Quando Iefte tornò a casa a Mispa, gli uscì incontro sua figlia, danzando al suono del tamburello. Era la sua unica figlia: Iefte non aveva altri figli, né maschi né femmine.
Rimandi
11,34 suono del tamburello e danze dopo la vittoria Es 15,20; 1 Sam 18,6; Gdt 6,1.
Nova Vulgata
Idc11,34Revertenti autem Iephte in Maspha domum suam occurrit unigenita filia cum tympanis et choris: non enim habebat alios liberos.
Interconfessionale Appena la vide, Iefte, disperato, si stracciò i vestiti e gridò:
— Figlia mia! tu mi spezzi il cuore. Perché devi essere proprio tu la causa di un grande dolore? Io ho fatto una solenne promessa al Signore, e ora non posso tirarmi indietro.
Rimandi
11,35 si stracciò i vestiti Gs 7,6. — ho fatto una solenne promessa al Signore Nm 30,3; Qo 5,3-5; cfr. Gb 35,16.
Nova Vulgata Idc11,35Qua visa, scidit vestimenta sua et ait: «Heu, filia mi, incurvans incurvasti me! Et tu es in eis, qui me perturbant! Aperui enim os meum ad Dominum et aliud facere non potero».
Interconfessionale 11,36Lei gli rispose:
— Padre mio, se ti sei impegnato così davanti al Signore, fai di me come hai promesso, perché il Signore ti ha concesso di vendicarti contro quelli di Ammon, i tuoi nemici.
Nova Vulgata Idc11,36Cui illa respondit: «Pater mi, si aperuisti os tuum ad Dominum, fac mihi, quodcumque pollicitus es, concessa tibi a Domino ultione atque victoria de hostibus tuis filiis Ammon».
Interconfessionale 11,37Poi chiese a suo padre:
— Concedimi solo questo: lasciami libera per due mesi. Me ne andrò con le mie compagne per i monti a piangere perché muoio senza essermi sposata.
Nova Vulgata Idc11,37Dixitque ad patrem: «Hoc solum mihi praesta, quod deprecor: Dimitte me, ut duobus mensibus circumeam montes et plangam virginitatem meam cum sodalibus meis».
Interconfessionale 11,38— Va’! — le rispose Iefte — e la lasciò libera per due mesi. Lei andò per i monti con le sue compagne e pianse perché doveva morire senza marito e senza figli.
Nova Vulgata Idc11,38Cui ille respondit: «Vade!». Et dimisit eam duobus mensibus. Cumque abisset cum sodalibus suis, flebat virginitatem suam in montibus.
Interconfessionale 11,39Dopo due mesi tornò da suo padre. Egli fece quello che aveva promesso al Signore, e lei morì ancora vergine. Questa fu l’origine di un’usanza in Israele:
Nova Vulgata Idc11,39Expletisque duobus mensibus, reversa est ad patrem suum; et fecit ei, sicut voverat, quae non cognoverat virum. Exinde mos increbuit in Israel, et consuetudo servata est,
Interconfessionale ogni anno le ragazze vanno per quattro giorni a commemorare la morte della figlia di Iefte, il Galaadita.
Note al Testo
11,40 commemorare: altri: piangere.
Nova Vulgata Idc11,40ut post anni circulum conveniant in unum filiae Israel et plangant filiam Iephte Galaaditae diebus quattuor.