Interconfessionale - Antico Testamento - Profeti - Secondo libro dei Re - 3
Secondo libro dei Re 3
Interconfessionale Torna al libro
Nova Vulgata
Ioram, re d’Israele
Interconfessionale
3,1Ioram, figlio di Acab, diventò re d’Israele, a Samaria, nel diciottesimo anno di regno di Giòsafat, re di Giuda. Regnò dodici anni.
Nova Vulgata
2 Reg3,1Ioram vero filius Achab regnavit super Israel in Samaria anno decimo octavo Iosaphat regis Iudae regnavitque duodecim annis.
Interconfessionale
Anche lui andò contro la volontà del Signore, ma non come suo padre e sua madre: se non altro, eliminò la ∆stele fatta erigere da suo padre in onore del dio Baal.
Note al Testo
3,2
andò contro la volontà del Signore: anche in 2 Re (vedi nota a 1 Re 11,6) si ripeterà più volte questa espressione che sottolinea le colpe dei re d’Israele (2Re 13,2.11; 14,24; 15,9.18.24.28; 17,2), dei re di Giuda (8,18.27; 16,2; 21,2.6.16.20; 23,32.37; 24,9.19) e del loro popolo (21,15). — stele: vedi 1 Re 14,23 e nota.
Nova Vulgata
2 Reg3,2Et fecit malum coram Domino, sed non sicut pater suus et mater; tulit enim lapidem Baal, quem fecerat pater eius.
Interconfessionale
Tuttavia rimase legato alla colpa del re Geroboamo, figlio di Nebat, che aveva fatto peccare Israele: non se ne staccò mai.
Nova Vulgata
2 Reg3,3Verumtamen in peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel, adhaesit nec recessit ab eis.
Guerra tra Israeliti e Moabiti
Interconfessionale
Mesa, re di Moab, era un allevatore di pecore. Aveva sempre pagato al re d’Israele un tributo di centomila agnelli e centomila montoni con la loro lana,
Nova Vulgata
2 Reg3,4Porro Mesa rex Moab nutriebat pecora multa et solvebat regi Israel centum milia agnorum et lanam centum milium arietum.
2 Reg3,4Porro Mesa rex Moab nutriebat pecora multa et solvebat regi Israel centum milia agnorum et lanam centum milium arietum.
Interconfessionale
3,6Allora il nuovo re d’Israele, Ioram, partì da Samaria e passò in rassegna le truppe d’Israele.
Nova Vulgata
2 Reg3,6Egressus est igitur rex Ioram in die illa de Samaria et recensuit universum Israel;
Interconfessionale
Poi mandò a dire a Giòsafat, re di Giuda: «Il re dei Moabiti si è ribellato contro di me. Vuoi allearti con me per fargli guerra?». «Verrò, — fece rispondere Giòsafat; — conta pure su di me, sul mio esercito e sulla mia cavalleria!».
Nova Vulgata
2 Reg3,7profectusque misit ad Iosaphat regem Iudae dicens: «Rex Moab recessit a me. Vis venire mecum contra Moab ad proelium?». Qui respondit: «Ascendam. Qui meus est tuus est, populus meus populus tuus, equi mei equi tui».
Interconfessionale
Fece anche chiedere: «Che strada faremo?». «Passeremo dal deserto di Edom», fece rispondere Ioram.
Nova Vulgata
2 Reg3,8Dixitque: «Per quam viam ascendemus?». At ille respondit: «Per desertum Idumaeae».
Interconfessionale
3,9Il re d’Israele e il re di Giuda si misero in marcia. Anche il re di Edom andò con loro. Camminarono sette giorni. Non c’era acqua né per le truppe né per le bestie da soma.
Nova Vulgata
2 Reg3,9Perrexerunt igitur rex Israel et rex Iudae et rex Edom et circuierunt per viam septem dierum; nec erat aqua exercitui et iumentis, quae sequebantur eos.
2 Reg3,9Perrexerunt igitur rex Israel et rex Iudae et rex Edom et circuierunt per viam septem dierum; nec erat aqua exercitui et iumentis, quae sequebantur eos.
Interconfessionale
3,10Allora il re d’Israele gridò:
— È la fine! Il Signore ci ha radunati tutt’e tre, per farci cadere nelle mani dei Moabiti.
— È la fine! Il Signore ci ha radunati tutt’e tre, per farci cadere nelle mani dei Moabiti.
Nova Vulgata
2 Reg3,10Dixitque rex Israel: «Heu! Congregavit nos Dominus tres reges, ut traderet in manu Moab».
Interconfessionale
Giòsafat disse:
— Dovremmo consultare il Signore. Non c’è qui un suo profeta che ci aiuti?
Uno degli ufficiali del re d’Israele rispose:
— C’è qui Eliseo, figlio di Safat. Era l’aiutante di Elia.
— Dovremmo consultare il Signore. Non c’è qui un suo profeta che ci aiuti?
Uno degli ufficiali del re d’Israele rispose:
— C’è qui Eliseo, figlio di Safat. Era l’aiutante di Elia.
Rimandi
3,11
non c’è un profeta? 1 Re 22,7.
Note al Testo
3,11
aiutante: è il senso dell’espressione ebraica: versava l’acqua sulle mani di Elia.
Nova Vulgata
2 Reg3,11Et ait Iosaphat: «Estne hic propheta Domini, ut interrogemus Dominum per eum?». Et respondit unus de servis regis Israel: «Est hic Eliseus filius Saphat, qui fundebat aquam super manus Eliae».
Interconfessionale
— Bene, — rispose Giòsafat, — lui conosce la parola del Signore!
Il re d’Israele, il re di Giuda Giòsafat e il re di Edom andarono da Eliseo.
Il re d’Israele, il re di Giuda Giòsafat e il re di Edom andarono da Eliseo.
Nova Vulgata
2 Reg3,12Et ait Iosaphat: «Est apud eum sermo Domini». Descenditque ad eum rex Israel et Iosaphat et rex Edom.
Interconfessionale
— Che cosa vuoi da me? — disse Eliseo al re Ioram. — Va’ a consultare i profeti di tuo padre e di tua madre!
— No, — rispose Ioram, — il Signore ci ha radunati tutti e tre per farci cadere nelle mani dei Moabiti.
— No, — rispose Ioram, — il Signore ci ha radunati tutti e tre per farci cadere nelle mani dei Moabiti.
Note al Testo
3,13
i profeti di tuo padre e di tua madre: si tratta dei profeti del dio Baal e della dea Asera (vedi 1 Re 18,19).
Nova Vulgata
2 Reg3,13Dixit autem Eliseus ad regem Israel: «Quid mihi et tibi est? Vade ad prophetas patris tui et ad prophetas matris tuae». Et ait illi rex Israel: «Non, congregavit enim Dominus tres reges hos, ut traderet eos in manu Moab?».
Interconfessionale
3,14Eliseo rispose:
— Giuro davanti al Signore onnipotente di cui sono servitore! Se non fosse per il rispetto che porto al re di Giuda, non mi occuperei di te, non ti guarderei neppure.
— Giuro davanti al Signore onnipotente di cui sono servitore! Se non fosse per il rispetto che porto al re di Giuda, non mi occuperei di te, non ti guarderei neppure.
Nova Vulgata
2 Reg3,14Dixit autem Eliseus: «Vivit Dominus exercituum, in cuius conspectu sto, quod si non vultum Iosaphat regis Iudae revererer, ne attendissem quidem te nec respexissem;
2 Reg3,14Dixit autem Eliseus: «Vivit Dominus exercituum, in cuius conspectu sto, quod si non vultum Iosaphat regis Iudae revererer, ne attendissem quidem te nec respexissem;
Interconfessionale
Ora fate venire qui da me un suonatore.
Mentre quello suonava, Eliseo fu afferrato dalla potenza del Signore
Mentre quello suonava, Eliseo fu afferrato dalla potenza del Signore
Nova Vulgata
2 Reg3,15nunc autem adducite mihi psaltem». Cumque caneret psaltes, facta est super eum manus Domini,
Interconfessionale
3,16e cominciò a parlare: «Questo è il messaggio del Signore: Scavate molte buche in quella valle,
Interconfessionale
3,17perché non sentirete vento e non vedrete pioggia, ma la valle si riempirà d’acqua. Potrete bere voi, i vostri greggi e le vostre bestie da soma!
Nova Vulgata
2 Reg3,17Haec enim dicit Dominus: Non videbitis ventum neque pluviam, et torrens replebitur aquis; et bibetis vos et pecora et iumenta vestra.
Interconfessionale
3,18Il Signore farà cose ben più grandi: farà cadere il territorio di Moab nelle vostre mani.
Nova Vulgata
2 Reg3,18Parumque hoc est in conspectu Domini; insuper tradet etiam Moab in manu vestra,
Interconfessionale
Potrete distruggere le loro fortezze e le loro città più importanti. Abbatterete tutti i loro alberi da frutta, turerete tutte le loro sorgenti e rovinerete i loro fertili campi coprendoli di sassi».
Nova Vulgata
2 Reg3,19et percutietis omnem civitatem munitam et omnem urbem electam et universum lignum fructiferum succidetis cunctosque fontes aquarum obturabitis et omnem agrum egregium operietis lapidibus».
Interconfessionale
3,20Il mattino dopo, all’ora del sacrificio, arrivò l’acqua dalla parte di Edom, e il paese fu sommerso.
Nova Vulgata
2 Reg3,20Factum est igitur mane, quando sacrificium offerri solet, et ecce aquae veniebant per viam Edom. Et repleta est terra aquis.
Interconfessionale
3,21Intanto, i Moabiti erano venuti a sapere che i tre re erano in marcia contro di loro. I Moabiti avevano reclutato ogni uomo in grado di portare le armi e avevano preso posizione sul confine.
Nova Vulgata
2 Reg3,21Universi autem Moabitae audientes quod ascendissent reges, ut pugnarent adversum eos, convocaverunt omnes, qui accingi poterant balteo et desuper, et steterunt in terminis.
2 Reg3,21Universi autem Moabitae audientes quod ascendissent reges, ut pugnarent adversum eos, convocaverunt omnes, qui accingi poterant balteo et desuper, et steterunt in terminis.
Interconfessionale
3,22Si alzarono all’alba. Il sole si rifletteva sull’acqua e, da lontano, i Moabiti la vedevano rossa come sangue.
Nova Vulgata
2 Reg3,22Primoque mane surgentes et, orto iam sole super aquis, viderunt Moabitae e contra aquas rubras quasi sanguinem
Interconfessionale
3,23Perciò esclamarono: «Ma quello è sangue! I tre si sono certamente scontrati tra di loro e si sono uccisi. Avanti, Moabiti, tutti a far bottino!».
Nova Vulgata
2 Reg3,23dixeruntque: “Sanguis est gladii! Pugnaverunt reges contra se et caesi sunt mutuo. Nunc perge ad praedam, Moab!».
Interconfessionale
I Moabiti raggiunsero gli accampamenti degli Israeliti, ma questi uscirono all’attacco, li sconfissero e li misero in fuga. Poi penetrarono nel territorio di Moab e lo conquistarono.
Nova Vulgata
2 Reg3,24Perrexeruntque in castra Israel. Porro consurgens Israel percussit Moab, at illi fugerunt coram eis. Venerunt igitur subsequentes et percutientes Moab.
Interconfessionale
Demolirono le città. Ogni uomo gettò un sasso nei campi, finché non furono tutti completamente coperti; turarono le sorgenti; abbatterono tutti gli alberi da frutta. Alla fine, rimaneva soltanto la città di Kir-Carèset, ma i soldati, armati di fionde, la circondarono e l’attaccarono.
Rimandi
3,25
Kir-Carèset Is 16,7.11; Ger 48,31-36.
Note al Testo
3,25
Kir-Carèset: era la capitale del regno di Moab.
Nova Vulgata
2 RegEt civitates destruxerunt et omnem agrum optimum mittentes singuli lapides repleverunt; et universos fontes aquarum obturaverunt et omnia ligna fructifera succiderunt, ita ut muri tantum Cirhareseth remanerent; et circumdederunt civitatem fundibularii et aggressi sunt.
Interconfessionale
3,26Quando il re di Moab capì che ormai stava perdendo la battaglia, prese con sé settecento uomini armati di spada, per aprirsi un varco verso il re di Edom. I soldati non vi riuscirono.
Nova Vulgata
2 Reg3,26Quod cum vidisset rex Moab, praevaluisse scilicet hostes, tulit secum septingentos viros educentes gladium, ut irrumperet ad regem Edom; et non potuerunt.
Interconfessionale
Allora il re di Moab prese il suo figlio primogenito, che avrebbe dovuto regnare dopo di lui, e lo offrì in sacrificio sulle mura della città. Un grande terrore s’impadronì degli Israeliti, che scapparono e se ne tornarono nella loro terra.
Rimandi
3,27
sacrificio umano Gdc 11,30-40; Mic 6,7; cfr. Lv 18,21+.
Note al Testo
3,27
Un grande terrore s’impadronì degli Israeliti: altri: Si scatenò una grande collera contro gli Israeliti. Il terrore degli Israeliti potrebbe consistere nell’indignazione che essi provano per un sacrificio orrendo, vietato dalla legge (vedi Levitico 20,2-5; Deuteronomio 12,31). Secondo l’altra traduzione, contro gli Israeliti si sarebbe scatenata l’ira di Camos, il dio dei Moabiti.
Nova Vulgata
2 Reg3,27Arripiensque filium suum primogenitum, qui regnaturus erat pro eo, obtulit holocaustum super murum. Et facta est indignatio magna super Israel; statimque recesserunt ab eo et reversi sunt in terram suam.