Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

INTERCONFESSIONALE

Interconfessionale

Capitoli
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
BibbiaEDU-logo

Interconfessionale - Antico Testamento - Profeti - Giosuè - 14

Giosuè 14

Interconfessionale Torna al libro

Nova Vulgata

A OVEST DEL GIORDANO

Interconfessionale La divisione della terra di Canaan a ovest del Giordano tra gli Israeliti avvenne così. Il sacerdote Eleàzaro, Giosuè figlio di Nun e i capifamiglia delle tribù d’Israele l’assegnarono al popolo.
Rimandi
14,1 Eleàzaro e Giosuè Gs 17,4; 19,51; 21,1; cfr. Nm 32,28; 34,16.
Note al Testo
14,1 Eleàzaro era succeduto ad Aronne (vedi Numeri 20,28).
Nova Vulgata Ios14,1Hoc est, quod hereditaverunt filii Israel in terra Chanaan, quod dederunt eis Eleazar sacerdos et Iosue filius Nun et principes familiarum tribuum Israel, 
Interconfessionale Come il Signore aveva ordinato a Giosuè, il territorio a ovest del Giordano fu destinato a ognuna delle nove tribù e alla metà di quella di Manasse mediante sorteggio.
Rimandi
14,2 sorteggio Nm 26,55; 33,54.
Nova Vulgata Ios14,2sorte omnia dividentes, sicut praeceperat Dominus in manu Moysi, novem tribubus et dimidiae tribui.
Interconfessionale Mosè aveva già assegnato il territorio alle altre due tribù e mezza a est del Giordano. I discendenti di Giuseppe formavano due tribù: Manasse ed Èfraim. Però Mosè non assegnò nessuna parte ai leviti. Essi in cambio ricevettero alcune città per abitarvi, con i prati per il pascolo dei greggi e del bestiame.
Rimandi
14,3 le tribù a est del Giordano Gs 12,6+. — Levi Gs 13,14+.
14,3-4 discendenti di Giuseppe Gn 41,50-52. — città dei leviti Gs 21; Lv 25,32-34; Nm 35,2-8.
Interconfessionale Gli Israeliti divisero il territorio secondo gli ordini dati dal Signore a Mosè.
Rimandi
14,5 divisero il territorio Nm 34,13-29.
Nova Vulgata Ios14,5Sicut praeceperat Dominus Moysi, ita fecerunt filii Israel et diviserunt terram.
La città di Ebron per Caleb

Interconfessionale Un giorno alcuni uomini della tribù di Giuda andarono da Giosuè a Gàlgala. Uno di loro, di nome Caleb, figlio di Iefunnè, il Kenizzita, gli disse: «Tu sai quel che il Signore promise a Mosè, l’uomo di Dio, a Kades-Barnea, riguardo a noi due.
Rimandi
14,6-14 fedeltà di Caleb Nm 13; 14,6-9.24.30; Dt 1,22-38; Sir 46,7-10.
Nova Vulgata
Ios14,6Accesserunt itaque filii Iudae ad Iosue in Galgala, locutusque est ad eum Chaleb filius Iephonne Cenezaeus: «Nosti quid locutus sit Dominus ad Moysen hominem Dei de me et te in Cadesbarne.
Interconfessionale 14,7Io avevo quarant’anni quando il servo del Signore, Mosè, da Kades-Barnea mi mandò a esplorare il paese. Io gli feci un rapporto esatto e onesto,
Nova Vulgata Ios14,7Quadraginta annorum eram, quando me misit Moyses famulus Domini de Cadesbarne, ut considerarem terram; nuntiavique ei quod mihi verum videbatur.
Interconfessionale mentre i miei compagni scoraggiarono la nostra gente.
«Io sono stato in tutto fedele al Signore, mio Dio.
Rimandi
14,8 scoraggiarono la nostra gente Nm 32,7-9+.
Nova Vulgata Ios14,8Fratres autem mei, qui ascenderant mecum, dissolverunt cor populi, et nihilominus ego adimplevi, ut sequerer Dominum Deum meum.
Interconfessionale 14,9Per questo preciso motivo, Mosè mi promise quel giorno che io e i miei discendenti avremmo ricevuto in possesso la regione da me esplorata.
Nova Vulgata Ios14,9Iuravitque Moyses in die illo dicens: “Terra, quam calcavit pes tuus, erit possessio tua et filiorum tuorum in aeternum, quia adimplevisti, ut sequereris Dominum Deum meum”.
Interconfessionale 14,10Ora, Giosuè, sono ormai passati quarantacinque anni da quando il Signore fece quella promessa a Mosè. Allora il popolo d’Israele era in viaggio nel deserto. E il Signore, come aveva promesso, mi ha conservato in vita fino a ora. Io ho ormai ottantacinque anni,
Nova Vulgata Ios14,10Concessit ergo Dominus vitam mihi, sicut pollicitus est, usque in praesentem diem. Quadraginta et quinque anni sunt ex quo locutus est Dominus verbum istud ad Moysen, quando ambulabat Israel per solitudinem; hodie octoginta quinque annorum sum,
Interconfessionale 14,11ma ho ancora la stessa forza di quando Mosè mi mandò in esplorazione. Non mi manca affatto il vigore necessario per prendere parte attivamente alla guerra.
Nova Vulgata Ios14,11sic valens ut eo valebam tempore, quando ad explorandum missus sum; illius in me temporis fortitudo usque hodie perseverat tam ad bellandum quam ad gradiendum.
Interconfessionale Assegnami quindi la zona di montagna che il Signore mi promise quel giorno. Quel giorno hai sentito anche tu che là, in grandi città fortificate, vivono gli Anakiti. Ma certamente il Signore mi aiuterà, come mi aveva promesso, e io riuscirò a scacciarli».
Rimandi
14,12 città fortificate degli Anakiti Dt 1,28+. — Ebron Gs 10,36+.
Note al Testo
14,12 Anakiti: vedere Deuteronomio 2,11.
Nova Vulgata Ios14,12Da ergo mihi montem istum, quem pollicitus est Dominus die illo, te quoque audiente quod Enacim ibi sunt et urbes magnae atque munitae; si forte sit Dominus mecum, et potuero delere eos, sicut promisit mihi».
Interconfessionale 14,13Allora Giosuè benedisse Caleb, il figlio di Iefunnè, e gli assegnò la città di Ebron.
Nova Vulgata
Ios14,13Benedixitque ei Iosue et tradidit Hebron in possessionem;
Interconfessionale 14,14Ebron appartiene ancora ai discendenti di Caleb, figlio di Iefunnè il Kenizzita, perché egli era stato in tutto fedele al Signore, Dio d’Israele.
Nova Vulgata Ios14,14atque ex eo fuit Hebron Chaleb filio Iephonne Cenezaeo usque in praesentem diem, quia adimplevit, ut sequeretur Dominum, Deum Israel.
Interconfessionale Prima Ebron si chiamava Kiriat-Arbà (Arba era stato il più grande degli Anakiti). Così il popolo poté vivere in pace nella propria terra.
Note al Testo
14,15 Ebron… Kiriat-Arbà: vedi note a Genesi 13,18 e 23,2.
Nova Vulgata Ios14,15Nomen Hebron antea vocabatur Cariatharbe (id est civitas Arbe), hominis maximi inter Enacim. Et terra cessavit a proeliis.