Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

NOVAVULGATA

Nova Vulgata

Capitoli
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
BibbiaEDU-logo

Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Ezechielis - 17

Ezechielis

Nova Vulgata Torna al libro

Interconfessionale

Nova Vulgata 17 17,1Et factum est verbum Domini ad me dicens:
Interconfessionale Ez17,1Dio, il Signore, mi parlò:
Nova Vulgata 17,2«Fili hominis, propone aenigma et narra parabolam ad domum Israel
Nova Vulgata 17,3et dices:
Haec dicit Dominus Deus:
Aquila grandis
magnarum alarum,
longo pennarum ductu,
plena plumis et varietate,
venit ad Libanum
et tulit cacumen cedri;
Nova Vulgata
17,4summitatem frondium eius avellit
et transportavit eam in terram Chanaan,
in urbem negotiatorum posuit illam.
Interconfessionale Ez17,4ne strappò il ramo più alto, lo portò in un paese di mercanti e lo depose in una città di commercianti.
Nova Vulgata
Et tulit de semine terrae
et posuit illud in terra pro semine,
super aquas multas,
quasi salicem posuit illud,
5 Semine – Omitte cum Gr et Syr qāḥ (= «sume»?)
Interconfessionale EzPoi prese una piantina dalla terra d’Israele e la piantò in un campo fertile, vicino a un corso ricco d’acqua, come se fosse un salice.
Note al Testo
17,5 fertile: il testo ebraico aggiunge una parola dal significato oscuro.
Nova Vulgata
ut germinaret et cresceret in vineam latiorem
humili statura,
respicientibus ramis eius ad illam,
et radices eius sub illa essent.
Facta est ergo vinea
et fructificavit in palmites
et emisit propagines.
6 Ut germinaret et cresceret – Lege wejiṣmaḥ wîhî; TM «et germinavit et crevit»
Interconfessionale Ez17,6La pianta germogliò, divenne una vite bassa ma estesa. I rami crebbero verso l’aquila, mentre le radici crescevano sotto terra. Era una vite con rami e tralci sempre nuovi.
Nova Vulgata
Et fuit aquila altera grandis,
magnis alis
multisque plumis;
et ecce vinea ista,
quasi mittens radices suas ad eam,
palmites suos extendit ad illam,
ut irrigaret eam abundantius
quam areolae, in quibus erat plantata.
7 Altera – Lege (cfr. 19,5; 37,16) cum Gr, Syr et Vg ’aḥēr; TM «una»
Interconfessionale Ez17,7«Poi arrivò una seconda aquila enorme, anche lei dalle immense ali con moltissime piume. Allora la vite stese le radici verso di lei e volse i rami in quella direzione. Sperava di ricevere ancora più acqua di quanta già ne aveva nel terreno dove stava.
Nova Vulgata
17,8In terra bona
super aquas multas
plantata est,
ut faciat frondes
et portet fructum
et sit in vineam grandem.
Interconfessionale Ez17,8Infatti la vite era piantata in un campo fertile, vicino a un corso pieno d’acqua, in modo da sviluppare i rami, portare frutti e diventare una vite meravigliosa.
Nova Vulgata
17,9Dic: Haec dicit Dominus Deus:
Ergone prosperabitur?
Nonne radices eius evellet
et fructum eius distringet,
et marcescent omnia recentia germina eius, et arescet?
Et non opus erit brachio grandi neque populo multo,
ut evellat eam radicitus.
Interconfessionale Ez17,9«Ebbene io, Dio, il Signore, domando: riuscirà la vite a crescere rigogliosa? Non la sradicherà invece la prima aquila? Non le strapperà i frutti? Non le lascerà inaridire i germogli? Per estirparla non c’è bisogno né di tanta forza né di tanta gente!
Nova Vulgata
17,10Ecce plantata est; ergone prosperabitur?
Nonne, cum tetigerit eam ventus urens,
siccabitur
et in areis, in quibus germinaverat, arescet?».
Interconfessionale Ez17,10La vite è ben piantata, ma non potrà più crescere rigogliosa. Appena il vento dell’est le soffierà contro, seccherà. Essa seccherà là dove sta crescendo».
Nova Vulgata
17,11Et factum est verbum Domini ad me dicens:
Interconfessionale Ez17,11Il Signore si rivolse a me:
Nova Vulgata 17,12«Dic ad domum exasperantem: Nescitis quid ista significent? Dic: Ecce venit rex Babylonis Ierusalem et assumpsit regem et principes eius et adduxit eos ad semetipsum in Babylonem;
Interconfessionale Ez«Chiedi a questi ribelli se hanno capito questa favola. Ricorda loro che il re di Babilonia è entrato in Gerusalemme, ha catturato il re e i capi e li ha condotti con sé a Babilonia.
Note al Testo
17,12 il re di Babilonia, Nabucodònosor, rappresentato dall’aquila enorme (v. 3) ha invaso il regno di Giuda e ha deportato il re Ioiachìn, cioè il ramo più alto (v. 4) a Babilonia (vedi 2 Re 24,10-16) il paese dei mercanti (v. Ez 17,4).
Nova Vulgata
17,13et tulit de semine regni pepigitque cum eo foedus et accepit ab eo iusiurandum, sed et fortes terrae sustulit, 
Interconfessionale EzHa scelto un membro della famiglia reale, ha concluso un trattato con lui e gli ha fatto prestare giuramento di fedeltà. Poi ha deportato dalla terra di Giuda le persone più importanti,
Note al Testo
17,13 scelto un membro della famiglia reale: nelle immagini della favola è rappresentato dalla piantina posta in un campo fertile (v. 5); si tratta di Sedecia, zio del re Ioiachìn (vedi 2 Re 24,17). — giuramento di fedeltà: lo si emetteva pronunziando imprecazioni e maledizioni contro chi avesse violato il patto; perciò anche contro se stessi.
Nova Vulgata 17,14ut esset regnum humile et non elevaretur, sed custodiret pactum eius et servaret illud.
Interconfessionale Ez17,14perché il regno rimanesse debole, non si ribellasse e rispettasse fedelmente il trattato.
Nova Vulgata 17,15Qui recedens ab eo, misit nuntios ad Aegyptum, ut daret sibi equos et populum multum. Numquid prosperabitur vel consequetur salutem, qui fecit haec? Et, qui dissolvit pactum, numquid effugiet?
Interconfessionale EzMa il nuovo re di Giuda si è ribellato e ha inviato messaggeri al re di Egitto a chiedere cavalli e molti soldati. Come potrebbe andargli bene, dopo che ha agito in questo modo? Ha rotto il patto e non se la caverà.
Note al Testo
17,15 si è ribellato… messaggeri al re di Egitto: Sedecia cioè ha abbandonato il re di Babilonia e ha chiesto aiuto all’Egitto (vedi 2 Re 24,20), rappresentato nella favola dalla seconda aquila (v. Ez 17,7).
Nova Vulgata 17,16Vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam in loco regis, qui constituit eum regem, cuius fecit irritum iuramentum et solvit pactum, quod habebat cum eo, in medio Babylonis morietur.
Interconfessionale Ez17,16«Io, il Dio vivente, il Signore, dichiaro che egli morirà a Babilonia, nel paese del re che l’aveva posto sul trono. Infatti egli ha disprezzato il giuramento e ha rotto il patto con il re di Babilonia.
Nova Vulgata 17,17Et non in exercitu grandi neque in populo multo adiuvabit eum pharao in proelio, in iactu aggeris et in exstructione munitionum, ut interficiat animas multas.
Interconfessionale Ez17,17Il faraone di Egitto non potrà aiutarlo neanche con un esercito forte e numeroso, quando i Babilonesi innalzeranno terrapieni e costruiranno torri attorno alla città per massacrare la gente.
Nova Vulgata 17,18Spreverat enim iuramentum, ut solveret foedus, et ecce dedit manum suam et, cum omnia haec fecerit, non effugiet.
Interconfessionale Ez17,18Quando il re di Giuda ha rotto il patto si è fatto beffe del giuramento. Aveva dato la sua parola ma poi non l’ha mantenuta: non se la caverà.
Nova Vulgata
17,19Propterea haec dicit Dominus Deus: Vivo ego, quoniam iuramentum meum, quod sprevit, et foedus meum, quod praevaricatus est, ponam in caput eius 
Interconfessionale Ez17,19«Io, il Dio vivente, il Signore, dichiaro che punirò il re di Giuda per aver rotto il patto che davanti a me aveva giurato d’osservare.
Nova Vulgata 17,20et expandam super eum rete meum, et comprehendetur tendicula mea, et adducam eum in Babylonem et iudicabo illum ibi in praevaricatione, qua praevaricatus est in me.
Interconfessionale Ez17,20Lo prenderò con la rete e lo legherò. Poi lo condurrò a Babilonia dove lo farò condannare per la sua infedeltà verso di me.
Nova Vulgata Et omnes electi eius in universo agmine suo gladio cadent; residui autem in omnem ventum dispergentur, et scietis quia ego Dominus locutus sum.
21 Electi eius – Lege cum multis mss Hebraicis, Syr et Targ mibḥā; TM «profugi eius»
Interconfessionale Ez17,21I suoi soldati migliori moriranno in battaglia, mentre i superstiti saranno dispersi ai quattro venti. Allora voi riconoscerete che io, il Signore, ho parlato».
Nova Vulgata
17,22Haec dicit Dominus Deus:
Et sumam ego de cacumine cedri sublimis et ponam;
de vertice ramorum eius tenerum distringam
et plantabo super montem excelsum et eminentem.
Interconfessionale EzQueste sono parole di Dio, il Signore: «Io prenderò un ramoscello dalla cima del cedro dall’estremità dei rami, e lo pianterò sopra una montagna molto alta,
Note al Testo
17,22 ramoscello: immagine che indica il futuro re d’Israele, speranza della dinastia di Davide (vedi 34,23; 2 Samuele 7,12-16). — montagna molto alta: vedi Ez 20,40 e nota; 40,2.
Nova Vulgata
17,23In monte sublimi Israel plantabo illud;
et erumpet in germen et faciet fructum
et erit in cedrum magnam;
et habitabunt sub ea omnes volucres,
et universum volatile sub umbra frondium eius nidificabit.
Interconfessionale Ez17,23su un monte alto in Israele. Metterà i rami, darà frutti, diventerà un cedro magnifico. Uccelli di ogni genere cercheranno rifugio all’ombra dei suoi rami.
Nova Vulgata
17,24Et scient omnia ligna regionis
quia ego Dominus
humiliavi lignum sublime
et exaltavi lignum humile
et siccavi lignum viride
et frondere feci lignum aridum.
Ego Dominus locutus sum et feci». 
Interconfessionale EzTutti gli alberi della foresta riconosceranno che io sono il Signore. Abbatto gli alberi alti e innalzo i piccoli. Faccio seccare gli alberi verdi e germogliare quelli secchi. Io, il Signore, dichiaro che lo farò».
Rimandi
17,24 Dio abbatte e innalza Ez 21,31; Sal 75,8; 113,7-9; Lc 1,51-53.
Note al Testo
17,24 Tutti gli alberi della foresta: tutti gli altri popoli. — riconosceranno: vedi nota a 5,13.