Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

CEI2008

CEI 2008

Capitoli
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
BibbiaEDU-logo

CEI 2008 - Antico Testamento - Libri Storici - 1 Re - 2

1 Re

CEI 2008 Torna al libro

Nova Vulgata

CEI 2008 2 I giorni di Davide si erano avvicinati alla morte, ed egli ordinò a Salomone, suo figlio:
2,1-11 Testamento e morte di Davide
Nova Vulgata 1 Reg2,1Appropinquaverant autem dies David ut moreretur, praecepit que Salomoni filio suo dicens:
CEI 2008 2,2"Io me ne vado per la strada di ogni uomo sulla terra. Tu sii forte e móstrati uomo.
Nova Vulgata 1 Reg2,2«Ego ingredior viam universae terrae; confortare et esto vir
CEI 2008 2,3Osserva la legge del Signore, tuo Dio, procedendo nelle sue vie ed eseguendo le sue leggi, i suoi comandi, le sue norme e le sue istruzioni, come sta scritto nella legge di Mosè, perché tu riesca in tutto quello che farai e dovunque ti volgerai,
Nova Vulgata 1 Reg2,3et observa decreta Domini Dei tui, ut ambules in viis eius et custodias statuta eius et praecepta eius et iudicia et testimonia, sicut scriptum est in lege Moysi, ut prospere agas in universis, quae facis et quocumque te verteris;
CEI 2008 perché il Signore compia la promessa che mi ha fatto dicendo: "Se i tuoi figli nella loro condotta si cureranno di camminare davanti a me con fedeltà, con tutto il loro cuore e con tutta la loro anima, non ti sarà tolto un discendente dal trono d'Israele".
2,4 compia la promessa: quella fatta mediante Natan circa la perennità della dinastia davidica (2Sam 7,8-16).
Nova Vulgata 1 Regut confirmet Dominus sermonem suum, quem locutus est de me dicens: “Si custodierint filii tui viam suam et ambulaverint coram me in veritate, in omni corde suo et in omni anima sua, non auferetur tibi vir de solio Israel”.

4 Omittunt 1 ms, GrL et Vg lē’mōr ante «non auferetur»
CEI 2008 2,5Anche tu sai quel che ha fatto a me Ioab, figlio di Seruià, cioè come egli ha trattato i due capi dell'esercito d'Israele, Abner, figlio di Ner, e Amasà, figlio di Ieter, come li ha uccisi spargendo in tempo di pace il sangue di guerra, e mettendo sangue di guerra sulla sua cintura che era intorno ai suoi fianchi e sul suo sandalo che era ai suoi piedi.
Nova Vulgata
1 Reg2,5Tu quoque nosti, quae fecerit mihi Ioab filius Sarviae, quae fecerit duobus principibus exercitus Israel, Abner filio Ner et Amasae filio Iether, quos occidit; et effudit sanguinem belli in pace et posuit cruorem proelii in balteo suo, qui erat circa lumbos eius, et in calceamento suo, quod erat in pedibus eius.
CEI 2008 2,6Agirai con la tua saggezza, e non permetterai che la sua vecchiaia scenda in pace agli inferi.
Nova Vulgata 1 Reg2,6Facies ergo iuxta sapientiam tuam et non deduces canitiem eius pacifice ad inferos.
CEI 2008 2,7Agirai con bontà verso i figli di Barzillài il Galaadita, e saranno tra coloro che mangiano alla tua tavola, perché mi hanno assistito mentre fuggivo da Assalonne, tuo fratello.
Nova Vulgata 1 Reg2,7Sed filiis Berzellai Galaaditis reddes gratiam, eruntque comedentes in mensa tua; occurrerunt enim mihi, quando fugiebam a facie Absalom fratris tui.
CEI 2008 2,8Ed ecco accanto a te Simei, figlio di Ghera, Beniaminita, di Bacurìm; egli mi maledisse con una maledizione terribile nel giorno in cui andavo a Macanàim. Ma discese incontro a me al Giordano e gli giurai per il Signore: "Non ti farò morire di spada".
Nova Vulgata 1 Reg2,8Habes quoque apud te Semei filium Gera de Beniamin de Bahurim, qui maledixit mihi maledictione pessima, quando ibam ad Mahanaim; sed quia descendit mihi in occursum ad Iordanem, et iuravi ei per Dominum dicens: Non te interficiam gladio.
CEI 2008 2,9Ora però non lasciarlo impunito. Infatti tu sei un uomo saggio e sai ciò che gli dovrai fare. Farai scendere la sua canizie agli inferi con morte violenta".
Nova Vulgata 1 RegTu noli pati esse eum innoxium; vir autem sapiens es et scies, quae facias ei deducesque canos eius cum sanguine ad infernum».

9 Tu - Retine cum GrL et Vg weattāh; TM «et nunc»
CEI 2008 2,10Davide si addormentò con i suoi padri e fu sepolto nella Città di Davide.
Nova Vulgata
1 Reg2,10Dormivit igitur David cum patribus suis et sepultus est in civitate David.
CEI 2008 La durata del regno di Davide su Israele fu di quarant'anni: a Ebron regnò sette anni e a Gerusalemme regnò trentatré anni.
2,11 La durata del regno di Davide: non può essere stabilita con certezza perché quaranta è anche numero simbolico, che corrisponde alla durata di una generazione; in ogni caso indica un periodo abbastanza lungo.
Nova Vulgata 1 Reg2,11Dies autem, quibus regnavit David super Israel, quadraginta anni sunt: in Hebron regnavit septem annis, in Ierusalem triginta tribus.
CEI 2008 Salomone sedette sul trono di Davide, suo padre, e il suo regno si consolidò molto.
2,12-25 Morte di Adonia
Nova Vulgata 1 Reg2,12Salomon autem sedit super thronum David patris sui, et firmatum est regnum eius nimis.

CEI 2008 2,13Adonia, figlio di Agghìt, si recò da Betsabea, madre di Salomone, che gli chiese: "Vieni con intenzioni pacifiche?". "Pacifiche", rispose quello,
Nova Vulgata
1 Reg2,13Et ingressus est Adonias filius Haggith ad Bethsabee matrem Salomonis, quae dixit ei: «Pacificusne ingressus tuus?». Qui respondit: «Pacificus».
CEI 2008 2,14e soggiunse: "Ho da dirti una cosa". E quella: "Parla!".
Nova Vulgata 1 Reg2,14Addiditque: «Sermo mihi est ad te». Cui ait: «Loquere». Et ille:
CEI 2008 2,15Egli disse: "Tu sai che il regno spettava a me e che tutti gli Israeliti si attendevano che io regnassi. Eppure il regno mi è sfuggito ed è passato a mio fratello, perché gli era stato decretato dal Signore.
Nova Vulgata 1 Reg2,15«Tu, inquit, nosti quia meum erat regnum, et me proposuerat omnis Israel sibi in regem, sed translatum est regnum et factum est fratris mei; a Domino enim constitutum est ei.
CEI 2008 2,16Ora ti rivolgo una sola domanda: non respingermi". Ed essa: "Parla!".
Nova Vulgata 1 Reg2,16Nunc ergo petitionem unam deprecor a te; ne confundas faciem meam». Quae dixit ad eum: «Loquere».
CEI 2008 Adonia disse: "Di' al re Salomone, il quale nulla ti può negare, che mi conceda in moglie Abisàg, la Sunammita".
2,17 Chiedendo in moglie Abisàg, la Sunammita, Adonia rivendica il diritto al trono.
Nova Vulgata 1 Reg2,17Et ille ait: «Precor, ut dicas Salomoni regi — neque enim negare tibi quidquam potest — ut det mihi Abisag Sunamitin uxorem».
CEI 2008 2,18Betsabea rispose: "Bene! Parlerò io stessa al re in tuo favore".
Nova Vulgata 1 Reg2,18Et ait Bethsabee: «Bene, ego loquar pro te regi».

CEI 2008 2,19Betsabea si presentò al re Salomone per parlargli in favore di Adonia. Il re si alzò per andarle incontro, si prostrò davanti a lei, quindi sedette sul trono, facendo collocare un trono per la madre del re. Questa gli sedette alla destra
Nova Vulgata
1 Reg2,19Venit ergo Bethsabee ad regem Salomonem, ut loqueretur ei pro Adonia. Et surrexit rex in occursum eius adoravitque eam et sedit super thronum suum; positus quoque est thronus matri regis, quae sedit ad dexteram eius.
CEI 2008 2,20e disse: "Ti rivolgo una sola piccola domanda: non respingermi". Il re le rispose: "Chiedi, madre mia, certo non ti respingerò".
Nova Vulgata 1 Reg2,20Dixitque ei: «Petitionem unam parvulam ego deprecor a te; ne confundas faciem meam». Dixit ei rex: «Pete, mater mi, neque enim fas est, ut avertam faciem tuam».
CEI 2008 2,21E quella: "Si conceda Abisàg, la Sunammita, in moglie ad Adonia, tuo fratello".
Nova Vulgata 1 Reg2,21Quae ait: «Detur Abisag Sunamitis Adoniae fratri tuo uxor».
CEI 2008 2,22Il re Salomone rispose a sua madre: "Perché tu mi chiedi Abisàg, la Sunammita, per Adonia? Chiedi pure il regno per lui, poiché egli è mio fratello maggiore e per lui parteggiano il sacerdote Ebiatàr e Ioab figlio di Seruià".
Nova Vulgata 1 Reg2,22Responditque rex Salomon et dixit matri suae: «Quare postulas Abisag Sunamitin Adoniae? Postula ei et regnum! Ipse est enim frater meus maior me et habet Abiathar sacerdotem et Ioab filium Sarviae».
CEI 2008 2,23Il re Salomone giurò per il Signore: "Dio mi faccia questo e altro mi aggiunga, se non è vero che Adonia ha avanzato questa proposta a danno della sua vita.
Nova Vulgata 1 Reg2,23Iuravit itaque rex Salomon per Dominum dicens: «Haec faciat mihi Deus et haec addat, certe contra animam suam locutus est Adonias verbum hoc.
CEI 2008 2,24Ebbene, per la vita del Signore che mi ha reso saldo, mi ha fatto sedere sul trono di Davide, mio padre, e mi ha fatto una casa come aveva promesso, oggi stesso Adonia verrà ucciso".
Nova Vulgata 1 Reg2,24Et nunc, vivit Dominus, qui firmavit me et collocavit me super solium David patris mei et qui fecit mihi domum, sicut locutus est, certe hodie occidetur Adonias».
CEI 2008 2,25Il re Salomone ordinò l'esecuzione a Benaià, figlio di Ioiadà, il quale lo colpì e quegli morì.
Nova Vulgata 1 Reg2,25Misitque rex Salomon per manum Banaiae filii Ioiadae, qui interfecit eum, et mortuus est.

CEI 2008 Il re disse al sacerdote Ebiatàr: "Vattene ad Anatòt, nella tua campagna. Certo, tu sei degno di morte, ma oggi non ti faccio morire, perché tu hai portato l'arca del Signore Dio davanti a Davide, mio padre, e perché ti sei occupato di tutto quello di cui mio padre si occupava".
2,26-35 Sorte riservata a Ebiatàr e a Ioab
Nova Vulgata
1 Reg2,26Abiathar quoque sacerdoti dixit rex: «Vade in Anathoth ad agrum tuum; es quidem vir mortis, sed hodie te non interficiam, quia portasti arcam Domini Dei coram David patre meo et sustinuisti laborem in omnibus, in quibus laboravit pater meus».
CEI 2008 2,27Così Salomone espulse Ebiatàr, perché non fosse sacerdote del Signore, adempiendo la parola che il Signore aveva pronunciato a Silo riguardo alla casa di Eli.
Nova Vulgata 1 Reg2,27Eiecit ergo Salomon Abiathar, ut non esset sacerdos Domini, ut impleretur sermo Domini, quem locutus est super domum Heli in Silo.

CEI 2008 2,28La notizia arrivò a Ioab - Ioab si era schierato per Adonia, mentre non si era schierato per Assalonne - e allora Ioab fuggì nella tenda del Signore e si afferrò ai corni dell'altare.
Nova Vulgata
1 Reg2,28Venit autem nuntius ad Ioab. Ioab autem declinaverat post Adoniam, cum post Absalom non declinasset; fugit ergo Ioab in tabernaculum Domini et apprehendit cornua altaris.
CEI 2008 2,29Fu riferito al re Salomone che Ioab era fuggito nella tenda del Signore e che stava al fianco dell'altare. Salomone inviò Benaià figlio di Ioiadà con quest'ordine: "Va', colpiscilo!".
Nova Vulgata 1 Reg2,29Nuntiatumque est regi Salomoni, quod fugisset Ioab in tabernaculum Domini et esset iuxta altare; misitque Salomon Banaiam filium Ioiadae dicens: «Vade, interfice eum!».
CEI 2008 2,30Benaià andò nella tenda del Signore e disse a Ioab: "Così dice il re: "Esci!"". Quegli rispose: "No! Qui voglio morire!". Benaià riferì al re: "Ioab ha parlato così e così mi ha risposto".
Nova Vulgata 1 Reg2,30Venit Banaias ad tabernaculum Domini et dixit ei: «Haec dicit rex: Egredere!». Qui ait: «Non egrediar, sed hic moriar». Renuntiavit Banaias regi sermonem dicens: «Haec locutus est Ioab et haec respondit mihi».
CEI 2008 2,31Il re gli disse: "Fa' come egli ha detto: colpiscilo e seppelliscilo; così allontanerai da me e dalla casa di mio padre il sangue che Ioab ha sparso senza motivo.
Nova Vulgata 1 Reg2,31Dixitque ei rex: «Fac, sicut locutus est, et interfice eum et sepeli; et amovebis sanguinem innocentem, qui effusus est a Ioab, a me et a domo patris mei.
CEI 2008 2,32Il Signore farà ricadere il suo sangue sulla sua testa, perché egli ha colpito due uomini giusti e migliori di lui e li ha trafitti con la sua spada, senza che Davide mio padre lo sapesse: Abner, figlio di Ner, capo dell'esercito d'Israele, e Amasà, figlio di Ieter, capo dell'esercito di Giuda.
Nova Vulgata 1 Reg2,32Et reddet Dominus sanguinem eius super caput eius, quia interfecit duos viros iustos melioresque se et occidit eos gladio, patre meo David ignorante: Abner filium Ner principem militiae Israel et Amasam filium Iether principem exercitus Iudae.
CEI 2008 2,33Il loro sangue ricadrà sulla testa di Ioab e sulla testa della sua discendenza per sempre, mentre per Davide e la sua discendenza, la sua casa e il suo trono vi sarà pace per sempre da parte del Signore".
Nova Vulgata 1 Reg2,33Et revertetur sanguis illorum in caput Ioab et in caput seminis eius in sempiternum; David autem et semini eius et domui et throno illius sit pax usque in aeternum a Domino».
CEI 2008 2,34Benaià, figlio di Ioiadà, salì, lo colpì e lo uccise; Ioab fu sepolto nella sua casa, nel deserto.
Nova Vulgata 1 Reg2,34Ascendit itaque Banaias filius Ioiadae et aggressus eum interfecit; sepultusque est in domo sua in deserto.
CEI 2008 2,35Il re lo sostituì, nominando capo dell'esercito Benaià, figlio di Ioiadà, mentre mise il sacerdote Sadoc al posto di Ebiatàr.
Nova Vulgata 1 Reg2,35Et constituit rex Banaiam filium Ioiadae pro eo super exercitum et Sadoc sacerdotem posuit pro Abiathar.

CEI 2008 Il re mandò a chiamare Simei per dirgli: "Costruisciti una casa a Gerusalemme; ivi sarà la tua dimora e non ne uscirai per andartene qua e là.
2,36-46 Sorte riservata a Simei
Nova Vulgata
1 Reg2,36Misit quoque rex et vocavit Semei dixitque ei: «Aedifica tibi domum in Ierusalem et habita ibi et non egredieris inde huc atque illuc;
CEI 2008 2,37Quando ne uscirai, oltrepassando il torrente Cedron, sappi bene che morirai certamente: il tuo sangue ricadrà sulla tua testa".
Nova Vulgata 1 Reg2,37quacumque autem die egressus fueris et transieris torrentem Cedron, scito te interficiendum; sanguis tuus erit super caput tuum».
CEI 2008 2,38Simei disse al re: "Va bene! Come ha detto il re, mio signore, così farà il tuo servo". Simei dimorò in Gerusalemme per molto tempo.
Nova Vulgata 1 Reg2,38Dixitque Semei regi: «Bonus sermo; sicut locutus est dominus meus rex, sic faciet servus tuus». Habitavit itaque Semei in Ierusalem diebus multis.

CEI 2008 2,39Dopo tre anni, due schiavi di Simei fuggirono presso Achis figlio di Maacà, re di Gat. Fu riferito a Simei: "I tuoi schiavi sono in Gat".
Nova Vulgata
1 Reg2,39Factum est autem post annos tres, ut fugerent duo servi Semei ad Achis filium Maacha regem Geth; nuntiatumque est Semei quod servi eius essent in Geth.
CEI 2008 2,40Simei si alzò, sellò il suo asino e partì per Gat, andando da Achis in cerca dei suoi schiavi. Simei vi andò e ricondusse i suoi schiavi da Gat.
Nova Vulgata 1 Reg2,40Et surrexit Semei et stravit asinum suum ivitque in Geth ad Achis ad requirendos servos suos et adduxit eos de Geth.

CEI 2008 2,41Fu riferito a Salomone che Simei era andato da Gerusalemme a Gat e che era ritornato.
Nova Vulgata
1 Reg2,41Nuntiatum est autem Salomoni quod isset Semei in Geth de Ierusalem et redisset.
CEI 2008 2,42Il re fece chiamare Simei e gli disse: "Non ti avevo forse fatto giurare per il Signore e non ti avevo ammonito dicendo: "Nel giorno in cui uscirai per andartene qua e là, sappi bene che certamente dovrai morire"? Tu mi avevi risposto: "Va bene, ho capito".
Nova Vulgata 1 Reg2,42Et mittens vocavit eum dixitque illi: «Nonne testificatus sum tibi per Dominum et praedixi tibi: Quacumque die egressus ieris huc et illuc, scito te esse moriturum? Et respondisti mihi “Bonus sermo; audivi”.
CEI 2008 2,43Perché non hai rispettato il giuramento del Signore e il comando che ti avevo impartito?".
Nova Vulgata 1 Reg2,43Quare ergo non custodisti iusiurandum Domini et praeceptum, quod praeceperam tibi?».
CEI 2008 2,44Il re aggiunse a Simei: "Tu conosci, poiché il tuo cuore ne è consapevole, tutto il male che hai fatto a Davide, mio padre. Il Signore farà ricadere la tua malvagità sulla tua testa.
Nova Vulgata 1 Reg2,44Dixitque rex ad Semei: «Tu nosti omne malum, cuius tibi conscium est cor tuum, quod fecisti David patri meo; reddit Dominus malitiam tuam in caput tuum.
CEI 2008 2,45Invece sarà benedetto il re Salomone e il trono di Davide sarà saldo per sempre davanti al Signore".
Nova Vulgata 1 Reg2,45Et rex Salomon benedictus, et thronus David erit stabilis coram Domino usque in sempiternum».
CEI 2008 2,46Il re diede ordine a Benaià, figlio di Ioiadà, il quale, uscito, lo colpì e quegli morì.
Il regno si consolidò nelle mani di Salomone.


Nova Vulgata 1 Reg2,46Iussit itaque rex Banaiae filio Ioiadae, qui egressus percussit eum, et mortuus est. Confirmatum est igitur regnum in manu Salomonis.