Dimensioni del testo

Carattere

Tema

Evidenzia versetti con note

Stai leggendo

NOVAVULGATA

Nova Vulgata

BibbiaEDU-logo

Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Ecclesiasticus - 22

Ecclesiasticus

Nova Vulgata Torna al libro

AT greco

Nova Vulgata 22 Lapidi luteo comparatus est piger,

et omnes sibilabunt super aspernationem illius;

La: 7-8
AT greco Sir22,1λίθῳ ἠρδαλωμένῳ συνεβλήθη ὀκνηρός καὶ πᾶς ἐκσυριεῖ ἐπὶ τῇ ἀτιμίᾳ αὐτοῦ
Nova Vulgata
22,2fimo boum comparatus est piger:

et omnis, qui tetigerit eum, excutiet manus.

AT greco Sir22,2βολβίτῳ κοπρίων συνεβλήθη ὀκνηρός πᾶς ὁ ἀναιρούμενος αὐτὸν ἐκτινάξει χεῖρα
Nova Vulgata
22,3Confusio patris est de filio indisciplinato,

filia autem in deminorationem generatur.

AT greco Sir22,3αἰσχύνη πατρὸς ἐν γεννήσει ἀπαιδεύτου θυγάτηρ δὲ ἐπ’ ἐλαττώσει γίνεται
Nova Vulgata
22,4Filia prudens hereditas viro suo,

nam, quae confundit, in contumeliam fit genitoris.

AT greco Sir22,4θυγάτηρ φρονίμη κληρονομήσει ἄνδρα αὐτῆς καὶ ἡ καταισχύνουσα εἰς λύπην γεννήσαντος
Nova Vulgata
22,5Patrem et virum confundit filia audax,

ab utrisque autem inhonorabitur.

AT greco Sir22,5πατέρα καὶ ἄνδρα καταισχύνει ἡ θρασεῖα καὶ ὑπὸ ἀμφοτέρων ἀτιμασθήσεται
Nova Vulgata
22,6Musica in luctu importuna narratio;

disciplina et doctrina in omni tempore sapientia.

AT greco Sir22,6μουσικὰ ἐν πένθει ἄκαιρος διήγησις μάστιγες δὲ καὶ παιδεία ἐν παντὶ καιρῷ σοφίας
Nova Vulgata
22,7Qui docet fatuum, quasi qui conglutinat testam;
AT greco Sir22,7
Nova Vulgata
22,8qui narrat verbum non audienti,

quasi qui excitat dormientem de gravi somno.

AT greco Sir22,8
Nova Vulgata
22,9Cum dormiente loquitur, qui enarrat stulto sapientiam,

et in fine narrationis dicit: «Quis est hic?».

AT greco Sir22,9συγκολλῶν ὄστρακον ὁ διδάσκων μωρόν ἐξεγείρων καθεύδοντα ἐκ βαθέος ὕπνου
Nova Vulgata
22,10Supra mortuum plora, defecit enim lux,

et supra fatuum plora, defecit enim sensus.

AT greco Sir22,10διηγούμενος νυστάζοντι ὁ διηγούμενος μωρῷ καὶ ἐπὶ συντελείᾳ ἐρεῖ τί ἐστιν
Nova Vulgata
22,11Modicum plora supra mortuum, quoniam requievit;
AT greco Sir22,11ἐπὶ νεκρῷ κλαῦσον ἐξέλιπεν γὰρ φῶς καὶ ἐπὶ μωρῷ κλαῦσον ἐξέλιπεν γὰρ σύνεσιν ἥδιον κλαῦσον ἐπὶ νεκρῷ ὅτι ἀνεπαύσατο τοῦ δὲ μωροῦ ὑπὲρ θάνατον ἡ ζωὴ πονηρά
Nova Vulgata
22,12nequissima enim vita fatui super mortem.
AT greco Sir22,12πένθος νεκροῦ ἑπτὰ ἡμέραι μωροῦ δὲ καὶ ἀσεβοῦς πᾶσαι αἱ ἡμέραι τῆς ζωῆς αὐτοῦ
Nova Vulgata
22,13Luctus mortui septem dies,

fatui autem et impii omnes dies vitae illorum.
AT greco Sir22,13μετὰ ἄφρονος μὴ πληθύνῃς λόγον καὶ πρὸς ἀσύνετον μὴ πορεύου φύλαξαι ἀπ’ αὐτοῦ ἵνα μὴ κόπον ἔχῃς καὶ οὐ μὴ μολυνθῇς ἐν τῷ ἐντιναγμῷ αὐτοῦ ἔκκλινον ἀπ’ αὐτοῦ καὶ εὑρήσεις ἀνάπαυσιν καὶ οὐ μὴ ἀκηδιάσῃς ἐν τῇ ἀπονοίᾳ αὐτοῦ
Nova Vulgata
22,14Cum stulto ne multum loquaris

et cum insensato ne abieris.

AT greco Sir22,14ὑπὲρ μόλιβον τί βαρυνθήσεται καὶ τί αὐτῷ ὄνομα ἀλλ’ ἢ μωρός
Nova Vulgata
22,15Serva te ab illo, ut non molestiam habeas,

et non coinquinaberis impactione illius.

AT greco Sir22,15ἄμμον καὶ ἅλα καὶ βῶλον σιδήρου εὔκοπον ὑπενεγκεῖν ἢ ἄνθρωπον ἀσύνετον
Nova Vulgata
22,16Deflecte ab illo et invenies requiem

et non acediaberis in stultitia illius.

AT greco Sir22,16ἱμάντωσις ξυλίνη ἐνδεδεμένη εἰς οἰκοδομὴν ἐν συσσεισμῷ οὐ διαλυθήσεται οὕτως καρδία ἐστηριγμένη ἐπὶ διανοήματος βουλῆς ἐν καιρῷ οὐ δειλιάσει
Nova Vulgata
22,17Super plumbum quid gravius?

Et quod illi aliud nomen quam fatuus?

AT greco Sir22,17καρδία ἡδρασμένη ἐπὶ διανοίας συνέσεως ὡς κόσμος ψαμμωτὸς τοίχου ξυστοῦ
Nova Vulgata
22,18Arenam et salem et massam ferri facilius est ferre

quam hominem imprudentem et fatuum et impium.

AT greco Sir22,18χάρακες ἐπὶ μετεώρου κείμενοι κατέναντι ἀνέμου οὐ μὴ ὑπομείνωσιν οὕτως καρδία δειλὴ ἐπὶ διανοήματος μωροῦ κατέναντι παντὸς φόβου οὐ μὴ ὑπομείνῃ
Nova Vulgata
22,19Loramentum ligneum colligatum in fundamento aedificii

non dissolvetur;

sic et cor confirmatum in cogitatione consilii,

nullus timor illud commovebit.

AT greco Sir22,19ὁ νύσσων ὀφθαλμὸν κατάξει δάκρυα καὶ νύσσων καρδίαν ἐκφαίνει αἴσθησιν
Nova Vulgata
22,20Cor firmatum in cogitatu intellegentiae

sicut ornatus in pariete polito.

AT greco Sir22,20βάλλων λίθον ἐπὶ πετεινὰ ἀποσοβεῖ αὐτά καὶ ὁ ὀνειδίζων φίλον διαλύσει φιλίαν
Nova Vulgata
22,21Sicut pali in excelsis et caementa sine impensa posita

contra faciem venti non permanebunt,

AT greco Sir22,21ἐπὶ φίλον ἐὰν σπάσῃς ῥομφαίαν μὴ ἀφελπίσῃς ἔστιν γὰρ ἐπάνοδος
Nova Vulgata
22,22sic et cor timidum in cogitatione stulti

contra impetum timoris non resistet. (23)

AT greco Sir22,22ἐπὶ φίλον ἐὰν ἀνοίξῃς στόμα μὴ εὐλαβηθῇς ἔστιν γὰρ διαλλαγή πλὴν ὀνειδισμοῦ καὶ ὑπερηφανίας καὶ μυστηρίου ἀποκαλύψεως καὶ πληγῆς δολίας ἐν τούτοις ἀποφεύξεται πᾶς φίλος
Nova Vulgata
22,24Pungens oculum deducit lacrimas,

et, qui pungit cor, pellit amicitiam.

AT greco Sir22,24πρὸ πυρὸς ἀτμὶς καμίνου καὶ καπνός οὕτως πρὸ αἱμάτων λοιδορίαι
Nova Vulgata
22,25Mittens lapidem in volatilia fugat illa;

sic et qui conviciatur amico, dissolvit amicitiam.

AT greco Sir22,25φίλον σκεπάσαι οὐκ αἰσχυνθήσομαι καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οὐ μὴ κρυβῶ
Nova Vulgata
22,26Ad amicum etsi produxeris gladium,

non desperes: est enim regressus;

ad amicum
AT greco Sir22,26καὶ εἰ κακά μοι συμβήσεται δι’ αὐτόν πᾶς ὁ ἀκούων φυλάξεται ἀπ’ αὐτοῦ
Nova Vulgata 22,27si aperueris os triste,

non timeas: est enim concordatio,

excepto convicio et improperio et superbia

et mysterii revelatione et plaga dolosa;

in his omnis effugiet amicus.
AT greco Sir22,27τίς δώσει ἐπὶ στόμα μου φυλακὴν καὶ ἐπὶ τῶν χειλέων μου σφραγῖδα πανοῦργον ἵνα μὴ πέσω ἀπ’ αὐτῆς καὶ ἡ γλῶσσά μου ἀπολέσῃ με
Nova Vulgata
22,28Fidem posside cum amico in paupertate illius,

ut et in bonis illius communices;

Nova Vulgata
22,29in tempore tribulationis illius permane illi fidelis,

ut et in hereditate illius coheres sis.

Nova Vulgata
22,30Ante ignem camini vapor et fumus,

sic et ante sanguinem maledicta et contumeliae et minae.

Nova Vulgata
22,3131 Amicum tegere non confundar,

a facie illius non me abscondam;

et, si mala mihi evenerint per illum, sustinebo:

Nova Vulgata
22,32omnis, qui audiet, cavebit se ab eo.
Nova Vulgata
22,33Quis dabit ori meo custodiam

et super labia mea signaculum aptum,

ut non cadam ab ipsis, et lingua mea perdat me?