Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Lucam - 15

Evangelium Secundum Lucam

15 1Erant autem appropinquantes ei omnes publicani et peccatores, ut audirent illum. 2Et murmurabant pharisaei et scribae dicentes: “ Hic peccatores recipit et manducat cum illis ”. ³Et ait ad illos parabolam istam dicens: ⁴Quis ex vobis homo, qui habet centum oves et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta novem in deserto et vadit ad illam, quae perierat, donec inveniat illam? ⁵Et cum invenerit eam, imponit in umeros suos gaudens ⁶et veniens domum convocat amicos et vicinos dicens illis: “Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam, quae perierat”. 7Dico vobis: Ita gaudium erit in caelo super uno peccatore paenitentiam agente quam super nonaginta novem iustis, qui non indigent paenitentia.
⁸Aut quae mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam et everrit domum et quaerit diligenter, donec inveniat? ⁹Et cum invenerit, convocat amicas et vicinas dicens: “Congratulamini mihi, quia inveni drachmam, quam perdideram”. 10Ita dico vobis: Gaudium fit coram angelis Dei super uno peccatore paenitentiam agente ”.
11Ait autem: “ Homo quidam habebat duos filios. ¹²Et dixit adulescentior ex illis patri: “Pater, da mihi portionem substantiae, quae me contingit”. Et divisit illis substantiam. ¹³Et non post multos dies, congregatis omnibus, adulescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose. ¹⁴Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse coepit egere. ¹⁵Et abiit et adhaesit uni civium regionis illius, et misit illum in villam suam, ut pasceret porcos; 16et cupiebat saturari de siliquis, quas porci manducabant, et nemo illi dabat. ¹⁷In se autem reversus dixit: “Quanti mercennarii patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo. ¹⁸Surgam et ibo ad patrem meum et dicam illi: Pater, peccavi in caelum et coram te ¹⁹et iam non sum dignus vocari filius tuus; fac me sicut unum de mercennariis tuis”. ²⁰Et surgens venit ad patrem suum.
     Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius et misericordia motus est et accurrens cecidit supra collum eius et osculatus est illum. ²¹Dixitque ei filius: “Pater, peccavi in caelum et coram te; iam non sum dignus vocari filius tuus”. ²²Dixit autem pater ad servos suos: “Cito proferte stolam primam et induite illum et date anulum in manum eius et calceamenta in pedes
23et adducite vitulum saginatum, occidite et manducemus et epulemur, ²⁴quia hic filius meus mortuus erat et revixit, perierat et inventus est”. Et coeperunt epulari.
25Erat autem filius eius senior in agro et, cum veniret et appropinquaret domui, audivit symphoniam et choros ²⁶et vocavit unum de servis et interrogavit quae haec essent. ²⁷Isque dixit illi: “Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit”. ²⁸Indignatus est autem et nolebat introire. Pater ergo illius egressus coepit rogare illum. ²⁹At ille respondens dixit patri suo: “Ecce tot annis servio tibi et numquam mandatum tuum praeterii, et numquam dedisti mihi haedum, ut cum amicis meis epularer, 30sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam tuam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum”. ³¹At ipse dixit illi: “Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt; ³²epulari autem et gaudere oportebat, quia frater tuus hic mortuus erat et revixit, perierat et inventus est” ”.