Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Matthaeum - 8

Evangelium Secundum Matthaeum

8 ¹Cum autem descendisset de monte, secutae sunt eum turbae multae.
²Et ecce leprosus veniens adorabat eum dicens: “ Domine, si vis, potes me mundare ”.  3Et extendens manum, tetigit eum dicens: “ Volo, mundare! ”; et confestim mundata est lepra eius. ⁴Et ait illi Iesus: “ Vide, nemini dixeris; sed vade, ostende te sacerdoti et offer munus, quod praecepit Moyses, in testimonium illis ”.
⁵Cum autem introisset Capharnaum, accessit ad eum centurio rogans eum ⁶et dicens: “ Domine, puer meus iacet in domo paralyticus et male torquetur ”. 7Et ait illi: “ Ego veniam et curabo eum ”.
⁸Et respondens centurio ait: “ Domine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum, sed tantum dic verbo, et sanabitur puer meus. ⁹Nam et ego homo sum sub potestate, habens sub me milites, et dico huic: “Vade”, et vadit; et alii: “Veni”, et venit; et servo meo: “Fac hoc”, et facit”.
10Audiens autem Iesus, miratus est et sequentibus se dixit: “Amen dico vobis: Apud nullum inveni tantam fidem in Israel! ¹¹Dico autem vobis quod multi ab oriente et occidente venient et recumbent cum Abraham et Isaac et Iacob in regno caelorum; ¹²filii autem regni eicientur in tenebras exteriores: ibi erit fletus et stridor dentium ”. 13Et dixit Iesus centurioni: “ Vade; sicut credidisti fiat tibi ”. Et sanatus est puer in hora illa.
¹⁴Et cum venisset Iesus in domum Petri, vidit socrum eius iacentem et febricitantem; 15et tetigit manum eius, et dimisit eam febris; et surrexit et ministrabat ei.
¹⁶Vespere autem facto, obtulerunt ei multos daemonia habentes; et eiciebat spiritus verbo et omnes male habentes curavit, ¹⁷ut adimpleretur, quod dictum est per Isaiam prophetam dicentem:
“ Ipse infirmitates nostras accepit
et aegrotationes portavit ”.
¹⁸Videns autem Iesus turbas multas circum se, iussit ire trans fretum. ¹⁹Et accedens unus scriba ait illi: “ Magister, sequar te, quocumque ieris ”. ²⁰Et dicit ei Iesus: “ Vulpes foveas habent, et volucres caeli tabernacula, Filius autem hominis non habet, ubi caput reclinet ”.
²¹Alius autem de discipulis eius ait illi: “Domine, permitte me primum ire et sepelire patrem meum ”. ²²Iesus autem ait illi: “ Sequere me et dimitte mortuos sepelire mortuos suos ”.
²³Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli eius. ²⁴Et ecce motus magnus factus est in mari, ita ut navicula operiretur fluctibus; ipse vero dormiebat. ²⁵Et accesserunt et suscitaverunt eum dicentes: “ Domine, salva nos, perimus! ”. 26Et dicit eis: “ Quid timidi estis, modicae fidei? ”. Tunc surgens increpavit ventis et mari, et facta est tranquillitas magna. ²⁷Porro homines mirati sunt dicentes: “ Qualis est hic, quia et venti et mare oboediunt ei? ”.
28Et cum venisset trans fretum in regionem Gadarenorum, occurrerunt ei duo habentes daemonia, de monumentis exeuntes, saevi nimis, ita ut nemo posset transire per viam illam. ²⁹Et ecce clamaverunt dicentes: “ Quid nobis et tibi, Fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos? ”.
30Erat autem longe ab illis grex porcorum multorum pascens. ³¹Daemones autem rogabant eum dicentes: “ Si eicis nos, mitte nos in gregem porcorum ”. 32Et ait illis: “ Ite ”. Et illi exeuntes abierunt in porcos; et ecce impetu abiit totus grex per praeceps in mare, et mortui sunt in aquis. ³³Pastores autem fugerunt et venientes in civitatem nuntiaverunt omnia et de his, qui daemonia habuerant. ³⁴Et ecce tota civitas exiit obviam Iesu, et viso eo rogabant, ut transiret a finibus eorum.