Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Lucam - 5

Evangelium Secundum Lucam

5 1Factum est autem cum turba urgeret illum et audiret verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth ²et vidit duas naves stantes secus stagnum; piscatores autem descenderant de illis et lavabant retia. ³Ascendens autem in unam navem, quae erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum; et sedens docebat de navicula turbas.
⁴Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: “ Duc in altum et laxate retia vestra in capturam ”.
5Et respondens Simon dixit: “ Praeceptor, per totam noctem laborantes nihil cepimus; in verbo autem tuo laxabo retia ”. ⁶Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam; rumpebantur autem retia eorum. ⁷Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi, ut venirent et adiuvarent eos; et venerunt et impleverunt ambas naviculas, ita ut mergerentur. ⁸Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Iesu dicens: “ Exi a me, quia homo peccator sum, Domine ”. 9Stupor enim circumdederat eum et omnes, qui cum illo erant, in captura piscium, quos ceperant; 10similiter autem et Iacobum et Ioannem, filios Zebedaei, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Iesus: “ Noli timere; ex hoc iam homines eris capiens ”. ¹¹Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus, secuti sunt illum.
¹²Et factum est cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra; et videns Iesum et procidens in faciem rogavit eum dicens: “ Domine, si vis, potes me mundare ”. ¹³Et extendens manum tetigit illum dicens: “ Volo, mundare! ”; et confestim lepra discessit ab illo. ¹⁴Et ipse praecepit illi, ut nemini diceret, sed: “ Vade, ostende te sacerdoti et offer pro emundatione tua, sicut praecepit Moyses, in testimonium illis ”. ¹⁵Perambulabat autem magis sermo de illo, et conveniebant turbae multae, ut audirent et curarentur ab infirmitatibus suis; 16ipse autem secedebat in desertis et orabat.
17Et factum est in una dierum, et ipse erat docens, et erant pharisaei sedentes et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilaeae et Iudaeae et Ierusalem; et virtus Domini erat ei ad sanandum. ¹⁸Et ecce viri portantes in lecto hominem, qui erat paralyticus, et quaerebant eum inferre et ponere ante eum. 19Et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba, ascenderunt supra tectum et per tegulas summiserunt illum cum lectulo in medium ante Iesum. ²⁰Quorum fidem ut vidit, dixit: “ Homo, remittuntur tibi peccata tua ”. ²¹Et coeperunt cogitare scribae et pharisaei dicentes: “ Quis est hic, qui loquitur blasphemias? Quis potest dimittere peccata nisi solus Deus? ”. ²²Ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum, respondens dixit ad illos: “ Quid cogitatis in cordibus vestris? 23Quid est facilius, dicere: “Dimittuntur tibi peccata tua”, an dicere: “Surge et ambula”? 24Ut autem sciatis quia Filius hominis potestatem habet in terra dimittere peccata — ait paralytico —: Tibi dico: Surge, tolle lectulum tuum et vade in domum tuam ”. ²⁵Et confestim surgens coram illis tulit, in quo iacebat, et abiit in domum suam magnificans Deum. 26Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum, et repleti sunt timore dicentes: “ Vidimus mirabilia hodie ”.
²⁷Et post haec exiit et vidit publicanum nomine Levi sedentem ad teloneum et ait illi: “ Sequere me ”. ²⁸Et relictis omnibus, surgens secutus est eum. ²⁹Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua; et erat turba multa publicanorum et aliorum, qui cum illis erant discumbentes. 30Et murmurabant pharisaei et scribae eorum adversus discipulos eius dicentes: “ Quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis? ”. ³¹Et respondens Iesus dixit ad illos: “ Non egent, qui sani sunt, medico, sed qui male habent. ³²Non veni vocare iustos, sed peccatores in paenitentiam ”.
33At illi dixerunt ad eum: “ Discipuli Ioannis ieiunant frequenter et obsecrationes faciunt, similiter et pharisaeorum; tui autem edunt et bibunt ”. 34Quibus Iesus ait: “ Numquid potestis convivas nuptiarum, dum cum illis est sponsus, facere ieiunare? 35Venient autem dies, et cum ablatus fuerit ab illis sponsus, tunc ieiunabunt in illis diebus ”. 36Dicebat autem et similitudinem ad illos: “ Nemo abscindit commissuram a vestimento novo et immittit in vestimentum vetus; alioquin et novum rumpet, et veteri non conveniet commissura a novo. ³⁷Et nemo mittit vinum novum in utres veteres, alioquin rumpet vinum novum utres et ipsum effundetur, et utres peribunt; 38sed vinum novum in utres novos mittendum est. 39Et nemo bibens vetus vult novum; dicit enim: “Vetus melius est!” ”.