Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 7

Actus Apostolorum

7 ¹Dixit autem princeps sacerdotum: “ Si haec ita se habent? ”. 2Qui ait: “ Viri fratres et patres, audite. Deus gloriae apparuit patri nostro Abraham, cum esset in Mesopotamia, priusquam moraretur in Charran, ³et dixit ad illum: “Exi de terra tua et de cognatione tua et veni in terram, quam tibi monstravero”. 4Tunc egressus de terra Chaldaeorum habitavit in Charran. Et inde, postquam mortuus est pater eius, transtulit illum in terram istam, in qua nunc vos habitatis, ⁵et non dedit illi hereditatem in ea nec passum pedis et repromisit dare illi eam in possessionem et semini eius post ipsum, cum non haberet filium. 6Locutus est autem sic Deus: “Erit semen eius accola in terra aliena, et servituti eos subicient et male tractabunt annis quadringentis; ⁷et gentem, cui servierint, iudicabo ego, dixit Deus, et post haec exibunt et deservient mihi in loco isto”. ⁸Et dedit illi testamentum circumcisionis; et sic genuit Isaac et circumcidit eum die octava, et Isaac Iacob, et Iacob duodecim patriarchas. ⁹Et patriarchae aemulantes Ioseph vendiderunt in Aegyptum; et erat Deus cum eo ¹⁰et eripuit eum ex omnibus tribulationibus eius et dedit ei gratiam et sapientiam in conspectu pharaonis regis Aegypti, et constituit eum praepositum super Aegyptum et super omnem domum suam. ¹¹Venit autem fames in universam Aegyptum et Chanaan et tribulatio magna, et non inveniebant cibos patres nostri. ¹²Cum audisset autem Iacob esse frumentum in Aegypto, misit patres nostros primum; 13et in secundo cognitus est Ioseph a fratribus suis, et manifestatum est pharaoni genus Ioseph. ¹⁴Mittens autem Ioseph accersivit Iacob patrem suum et omnem cognationem in animabus septuaginta quinque, ¹⁵et descendit Iacob in Aegyptum. Et defunctus est ipse et patres nostri, 16et translati sunt in Sichem et positi sunt in sepulcro, quod emit Abraham pretio argenti a filiis Hemmor in Sichem.
¹⁷Cum appropinquaret autem tempus repromissionis, quam confessus erat Deus Abrahae, crevit populus et multiplicatus est in Aegypto, 18quoadusque surrexit rex alius super Aegypto, qui non sciebat Ioseph. 19Hic circumveniens genus nostrum, afflixit patres, ut exponerent infantes suos, ne vivi servarentur. 20Eodem tempore natus est Moyses et erat formosus coram Deo; qui nutritus est tribus mensibus in domo patris. ²¹Exposito autem illo, sustulit eum filia pharaonis et enutrivit eum sibi in filium; 22et eruditus est Moyses in omni sapientia Aegyptiorum et erat potens in verbis et in operibus suis. ²³Cum autem impleretur ei quadraginta annorum tempus, ascendit in cor eius, ut visitaret fratres suos filios Israel. 24Et cum vidisset quendam iniuriam patientem, vindicavit et fecit ultionem ei, qui opprimebatur, percusso Aegyptio. ²⁵Existimabat autem intellegere fratres quoniam Deus per manum ipsius daret salutem illis, at illi non intellexerunt. 26Atque sequenti die apparuit illis litigantibus et reconciliabat eos in pacem dicens: “Viri, fratres estis; ut quid nocetis alterutrum?”. ²⁷Qui autem iniuriam faciebat proximo, reppulit eum dicens: “Quis te constituit principem et iudicem super nos? ²⁸Numquid interficere me tu vis, quemadmodum interfecisti heri Aegyptium?”. 29Fugit autem Moyses propter verbum istud et factus est advena in terra Madian, ubi generavit filios duos.
30Et expletis annis quadraginta, apparuit illi in deserto montis Sinai angelus in ignis flamma rubi. 31Moyses autem videns admirabatur visum; accedente autem illo, ut consideraret, facta est vox Domini: 32“Ego Deus patrum tuorum, Deus Abraham et Isaac et Iacob”. Tremefactus autem Moyses non audebat considerare. ³³Dixit autem illi Dominus: “Solve calceamentum pedum tuorum; locus enim, in quo stas, terra sancta est. 34Videns vidi afflictionem populi mei, qui est in Aegypto, et gemitum eorum audivi et descendi liberare eos; et nunc veni, mittam te in Aegyptum”.
³⁵Hunc Moysen, quem negaverunt dicentes: “Quis te constituit principem et iudicem?”, hunc Deus et principem et redemptorem misit cum manu angeli, qui apparuit illi in rubo. ³⁶Hic eduxit illos faciens prodigia et signa in terra Aegypti et in Rubro mari et in deserto annis quadraginta. ³⁷Hic est Moyses, qui dixit filiis Israel: “Prophetam vobis suscitabit Deus de fratribus vestris tamquam me”. 38Hic est qui fuit in ecclesia in solitudine cum angelo, qui loquebatur ei in monte Sinai et cum patribus nostris, qui accepit verba viva dare nobis, 39cui noluerunt oboedire patres nostri, sed reppulerunt et aversi sunt in cordibus suis in Aegyptum ⁴⁰dicentes ad Aaron: “Fac nobis deos, qui praecedant nos; Moyses enim hic, qui eduxit nos de terra Aegypti, nescimus quid factum sit ei”. ⁴¹Et vitulum fecerunt in illis diebus et obtulerunt hostiam simulacro et laetabantur in operibus manuum suarum. 42Convertit autem Deus et tradidit eos servire militiae caeli, sicut scriptum est in libro Prophetarum:
“Numquid victimas et hostias obtulistis mihi
annis quadraginta in deserto, domus Israel?
43Et suscepistis tabernaculum Moloch
et sidus dei vestri Rhaephan,
figuras, quas fecistis ad adorandum eas.
Et transferam vos trans Babylonem”.
44Tabernaculum testimonii erat patribus nostris in deserto, sicut disposuit, qui loquebatur ad Moysen, ut faceret illud secundum formam, quam viderat; ⁴⁵quod et induxerunt suscipientes patres nostri cum Iesu in possessionem gentium, quas expulit Deus a facie patrum nostrorum, usque in diebus David, 46qui invenit gratiam ante Deum et petiit, ut inveniret tabernaculum domui Iacob. ⁴⁷Salomon autem aedificavit illi domum. 48Sed non Altissimus in manufactis habitat, sicut propheta dicit:
49“Caelum mihi thronus est,
terra autem scabellum pedum meorum.
Quam domum aedificabitis mihi, dicit Dominus,
aut quis locus requietionis meae?
⁵⁰Nonne manus mea fecit haec omnia?”.
51Duri cervice et incircumcisi cordibus et auribus, vos semper Spiritui Sancto resistitis, sicut patres vestri et vos. ⁵²Quem prophetarum non sunt persecuti patres vestri? Et occiderunt eos, qui praenuntiabant de adventu Iusti, cuius vos nunc proditores et homicidae fuistis, 53qui accepistis legem in dispositionibus angelorum et non custodistis ”.
⁵⁴Audientes autem haec, dissecabantur cordibus suis et stridebant dentibus in eum. ⁵⁵Cum autem esset plenus Spiritu Sancto, intendens in caelum vidit gloriam Dei et Iesum stantem a dextris Dei ⁵⁶et ait: “ Ecce video caelos apertos et Filium hominis a dextris stantem Dei ”. 57Exclamantes autem voce magna continuerunt aures suas et impetum fecerunt unanimiter in eum ⁵⁸et eicientes extra civitatem lapidabant. Et testes deposuerunt vestimenta sua secus pedes adulescentis, qui vocabatur Saulus. ⁵⁹Et lapidabant Stephanum invocantem et dicentem: “ Domine Iesu, suscipe spiritum meum ”. 60Positis autem genibus clamavit voce magna: “ Domine, ne statuas illis hoc peccatum ”; et cum hoc dixisset, obdormivit.