Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 22

Actus Apostolorum

22 1“ Viri fratres et patres, audite a me, quam ad vos nunc reddo, rationem ”. 2Cum audissent autem quia Hebraea lingua loquebatur ad illos, magis praestiterunt silentium. Et dixit: 3“ Ego sum vir Iudaeus, natus Tarso Ciliciae, enutritus autem in ista civitate, secus pedes Gamaliel eruditus iuxta veritatem paternae legis, aemulator Dei sicut et vos omnes estis hodie. ⁴Qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem, alligans et tradens in custodias viros ac mulieres, 5sicut et princeps sacerdotum testimonium mihi reddit et omne concilium; a quibus et epistulas accipiens ad fratres, Damascum pergebam, ut adducerem et eos, qui ibi essent, vinctos in Ierusalem, uti punirentur.
6Factum est autem eunte me et appropinquante Damasco, circa mediam diem subito de caelo circumfulsit me lux copiosa, 7et decidi in terram et audivi vocem dicentem mihi: “Saul, Saul, quid me persequeris?”. ⁸Ego autem respondi: “Quis es, Domine?”. Dixitque ad me: “Ego sum Iesus Nazarenus, quem tu persequeris”. ⁹Et, qui mecum erant, lumen quidem viderunt, vocem autem non audierunt eius, qui loquebatur mecum. 10Et dixi: “Quid faciam, Domine?”. Dominus autem dixit ad me: “Surgens vade Damascum, et ibi tibi dicetur de omnibus, quae statutum est tibi, ut faceres”. ¹¹Et cum non viderem prae claritate luminis illius, ad manum deductus a comitibus veni Damascum.
12Ananias autem quidam vir religiosus secundum legem, testimonium habens ab omnibus habitantibus Iudaeis, 13veniens ad me et astans dixit mihi: “Saul frater, respice!”. Et ego eadem hora respexi in eum. ¹⁴At ille dixit: “Deus patrum nostrorum praeordinavit te, ut cognosceres voluntatem eius et videres Iustum et audires vocem ex ore eius, 15quia eris testis illi ad omnes homines eorum, quae vidisti et audisti. 16Et nunc quid moraris? Exsurgens baptizare et ablue peccata tua, invocato nomine ipsius”.
¹⁷Factum est autem revertenti mihi in Ierusalem et oranti in templo fieri me in stupore mentis ¹⁸et videre illum dicentem mihi: “Festina et exi velociter ex Ierusalem, quoniam non recipient testimonium tuum de me”. ¹⁹Et ego dixi: “Domine, ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem et caedens per synagogas eos, qui credebant in te; 20et cum funderetur sanguis Stephani testis tui, et ipse astabam et consentiebam et custodiebam vestimenta interficientium illum”. ²¹Et dixit Et dixit ad me: “Vade, quoniam ego in nationes longe mittam te” ”.ad me: “Vade, quoniam ego in nationes longe mittam te” ”.
²²Audiebant autem eum usque ad hoc verbum et levaverunt vocem suam dicentes: “ Tolle de terra eiusmodi, non enim fas est eum vivere! ”. ²³Vociferantibus autem eis et proicientibus vestimenta sua et pulverem iactantibus in aerem, 24iussit tribunus induci eum in castra dicens flagellis eum interrogari, ut sciret propter quam causam sic acclamarent ei.
25Et cum astrinxissent eum loris, dixit astanti centurioni Paulus: “ Si hominem Romanum et indemnatum licet vobis flagellare? ”. 26Quo audito, centurio accedens ad tribunum nuntiavit dicens: “ Quid acturus es? Hic enim homo Romanus est ”. ²⁷Accedens autem tribunus dixit illi: “ Dic mihi, tu Romanus es? ”. At ille dixit: “ Etiam ”. ²⁸Et respondit tribunus: “ Ego multa summa civitatem hanc consecutus sum ”. Et Paulus ait: “ Ego autem et natus sum ”. 29Protinus ergo discesserunt ab illo, qui eum interrogaturi erant; tribunus quoque timuit, postquam rescivit quia Romanus esset et quia alligasset eum.
30Postera autem die volens scire diligenter qua ex causa accusaretur a Iudaeis, solvit eum et iussit principes sacerdotum convenire et omne concilium et producens Paulum statuit coram illis.