Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 22
Actus Apostolorum
Nova Vulgata Torna al libro
CEI 1974
Nova Vulgata
22
“ Viri fratres et patres, audite a me, quam ad vos nunc reddo, rationem ”.
Nova Vulgata
Cum audissent autem quia Hebraea lingua loquebatur ad illos, magis praestiterunt silentium. Et dixit:
Nova Vulgata
“ Ego sum vir Iudaeus, natus Tarso Ciliciae, enutritus autem in ista civitate, secus pedes Gamaliel eruditus iuxta veritatem paternae legis, aemulator Dei sicut et vos omnes estis hodie.
CEI 1974
At Ed egli continuò: "Io sono un Giudeo, nato a Tarso di Cilicia, ma cresciuto in questa città, formato alla scuola di Gamaliele nelle più rigide norme della legge paterna, pieno di zelo per Dio, come oggi siete tutti voi.
22,3
Su Gamaliele cfr. 5,34. Per gli altri due racconti della conversione di Paolo cfr. 9, 3 ss. e cfr. 26, 12 ss.
Nova Vulgata
22,4Qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem, alligans et tradens in custodias viros ac mulieres,
CEI 1974
At22,4 Io perseguitai a morte questa nuova dottrina, arrestando e gettando in prigione uomini e donne,
Nova Vulgata
sicut et princeps sacerdotum testimonium mihi reddit et omne concilium; a quibus et epistulas accipiens ad fratres, Damascum pergebam, ut adducerem et eos, qui ibi essent, vinctos in Ierusalem, uti punirentur.
CEI 1974
At22,5 come può darmi testimonianza il sommo sacerdote e tutto il collegio degli anziani. Da loro ricevetti lettere per i nostri fratelli di Damasco e partii allo scopo di condurre anche quelli di là come prigionieri a Gerusalemme, per essere puniti.
Nova Vulgata
Factum est autem eunte me et appropinquante Damasco, circa mediam diem subito de caelo circumfulsit me lux copiosa,
Factum est autem eunte me et appropinquante Damasco, circa mediam diem subito de caelo circumfulsit me lux copiosa,
CEI 1974
At22,6 Mentre ero in viaggio e mi avvicinavo a Damasco, verso mezzogiorno, all`improvviso una gran luce dal cielo rifulse attorno a me;
Nova Vulgata
et decidi in terram et audivi vocem dicentem mihi: “Saul, Saul, quid me persequeris?”.
Nova Vulgata
22,8Ego autem respondi: “Quis es, Domine?”. Dixitque ad me: “Ego sum Iesus Nazarenus, quem tu persequeris”.
Nova Vulgata
22,9Et, qui mecum erant, lumen quidem viderunt, vocem autem non audierunt eius, qui loquebatur mecum.
Nova Vulgata
Et dixi: “Quid faciam, Domine?”. Dominus autem dixit ad me: “Surgens vade Damascum, et ibi tibi dicetur de omnibus, quae statutum est tibi, ut faceres”.
CEI 1974
At22,10 Io dissi allora: Che devo fare, Signore? E il Signore mi disse: Alzati e prosegui verso Damasco; là sarai informato di tutto ciò che è stabilito che tu faccia.
Nova Vulgata
22,11Et cum non viderem prae claritate luminis illius, ad manum deductus a comitibus veni Damascum.
CEI 1974
At22,11 E poiché non ci vedevo più, a causa del fulgore di quella luce, guidato per mano dai miei compagni, giunsi a Damasco.
Nova Vulgata
Ananias autem quidam vir religiosus secundum legem, testimonium habens ab omnibus habitantibus Iudaeis,
Ananias autem quidam vir religiosus secundum legem, testimonium habens ab omnibus habitantibus Iudaeis,
CEI 1974
At22,12 Un certo Anania, un devoto osservante della legge e in buona reputazione presso tutti i Giudei colà residenti,
Nova Vulgata
veniens ad me et astans dixit mihi: “Saul frater, respice!”. Et ego eadem hora respexi in eum.
CEI 1974
At22,13 venne da me, mi si accostò e disse: Saulo, fratello, torna a vedere! E in quell`istante io guardai verso di lui e riebbi la vista.
Nova Vulgata
22,14At ille dixit: “Deus patrum nostrorum praeordinavit te, ut cognosceres voluntatem eius et videres Iustum et audires vocem ex ore eius,
Nova Vulgata
quia eris testis illi ad omnes homines eorum, quae vidisti et audisti.
CEI 1974
At22,15 perché gli sarai testimone davanti a tutti gli uomini delle cose che hai visto e udito.
Nova Vulgata
Et nunc quid moraris? Exsurgens baptizare et ablue peccata tua, invocato nomine ipsius”.
CEI 1974
At E ora perché aspetti? Alzati, ricevi il battesimo e lavati dai tuoi peccati, invocando il suo nome.
Nova Vulgata
22,17Factum est autem revertenti mihi in Ierusalem et oranti in templo fieri me in stupore mentis
22,17Factum est autem revertenti mihi in Ierusalem et oranti in templo fieri me in stupore mentis
Nova Vulgata
22,18et videre illum dicentem mihi: “Festina et exi velociter ex Ierusalem, quoniam non recipient testimonium tuum de me”.
CEI 1974
At22,18 e vidi Lui che mi diceva: Affrettati ed esci presto da Gerusalemme, perché non accetteranno la tua testimonianza su di me.
Nova Vulgata
22,19Et ego dixi: “Domine, ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem et caedens per synagogas eos, qui credebant in te;
CEI 1974
At22,19 E io dissi: Signore, essi sanno che facevo imprigionare e percuotere nella sinagoga quelli che credevano in te;
Nova Vulgata
et cum funderetur sanguis Stephani testis tui, et ipse astabam et consentiebam et custodiebam vestimenta interficientium illum”.
CEI 1974
At22,20 quando si versava il sangue di Stefano, tuo testimone, anch`io ero presente e approvavo e custodivo i vestiti di quelli che lo uccidevano.
Nova Vulgata
22,21Et dixit Et dixit ad me: “Vade, quoniam ego in nationes longe mittam te” ”.ad me: “Vade, quoniam ego in nationes longe mittam te” ”.
Nova Vulgata
22,22Audiebant autem eum usque ad hoc verbum et levaverunt vocem suam dicentes: “ Tolle de terra eiusmodi, non enim fas est eum vivere! ”.
22,22Audiebant autem eum usque ad hoc verbum et levaverunt vocem suam dicentes: “ Tolle de terra eiusmodi, non enim fas est eum vivere! ”.
CEI 1974
At22,22 Fino a queste parole erano stati ad ascoltarlo, ma allora alzarono la voce gridando: "Toglilo di mezzo; non deve più vivere!".
Nova Vulgata
22,23Vociferantibus autem eis et proicientibus vestimenta sua et pulverem iactantibus in aerem,
CEI 1974
At22,23 E poiché continuavano a urlare, a gettar via i mantelli e a lanciar polvere in aria,
Nova Vulgata
iussit tribunus induci eum in castra dicens flagellis eum interrogari, ut sciret propter quam causam sic acclamarent ei.
CEI 1974
At22,24 il tribuno ordinò di portarlo nella fortezza, prescrivendo di interrogarlo a colpi di flagello al fine di sapere per quale motivo gli gridavano contro in tal modo.
Nova Vulgata
Et cum astrinxissent eum loris, dixit astanti centurioni Paulus: “ Si hominem Romanum et indemnatum licet vobis flagellare? ”.
Et cum astrinxissent eum loris, dixit astanti centurioni Paulus: “ Si hominem Romanum et indemnatum licet vobis flagellare? ”.
CEI 1974
At Ma quando l`ebbero legato con le cinghie, Paolo disse al centurione che gli stava accanto: "Potete voi flagellare un cittadino romano, non ancora giudicato?".
Nova Vulgata
Quo audito, centurio accedens ad tribunum nuntiavit dicens: “ Quid acturus es? Hic enim homo Romanus est ”.
CEI 1974
At22,26 Udito ciò, il centurione corse a riferire al tribuno: "Che cosa stai per fare? Quell`uomo è un romano!".
Nova Vulgata
22,27Accedens autem tribunus dixit illi: “ Dic mihi, tu Romanus es? ”. At ille dixit: “ Etiam ”.
CEI 1974
At22,27 Allora il tribuno si recò da Paolo e gli domandò: "Dimmi, tu sei cittadino romano?". Rispose: "Sì".
Nova Vulgata
22,28Et respondit tribunus: “ Ego multa summa civitatem hanc consecutus sum ”. Et Paulus ait: “ Ego autem et natus sum ”.
CEI 1974
At Replicò il tribuno: "Io questa cittadinanza l`ho acquistata a caro prezzo". Paolo disse: "Io, invece, lo sono di nascita!".
Nova Vulgata
Protinus ergo discesserunt ab illo, qui eum interrogaturi erant; tribunus quoque timuit, postquam rescivit quia Romanus esset et quia alligasset eum.
CEI 1974
At E subito si allontanarono da lui quelli che dovevano interrogarlo. Anche il tribuno ebbe paura, rendendosi conto che Paolo era cittadino romano e che lui lo aveva messo in catene.
Nova Vulgata
Postera autem die volens scire diligenter qua ex causa accusaretur a Iudaeis, solvit eum et iussit principes sacerdotum convenire et omne concilium et producens Paulum statuit coram illis.
Postera autem die volens scire diligenter qua ex causa accusaretur a Iudaeis, solvit eum et iussit principes sacerdotum convenire et omne concilium et producens Paulum statuit coram illis.
CEI 1974
At22,30 Il giorno seguente, volendo conoscere la realtà dei fatti, cioè il motivo per cui veniva accusato dai Giudei, gli fece togliere le catene e ordinò che si riunissero i sommi sacerdoti e tutto il sinedrio; vi fece condurre Paolo e lo presentò davanti a loro.