Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 16

Actus Apostolorum

16 1Pervenit autem in Derben et Lystram. Et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus, filius mulieris Iudaeae fidelis, patre autem Graeco; ²huic testimonium reddebant, qui in Lystris erant et Iconii fratres. 3Hunc voluit Paulus secum proficisci et assumens circumcidit eum propter Iudaeos, qui erant in illis locis; sciebant enim omnes quod pater eius Graecus esset. 4Cum autem pertransirent civitates, tradebant eis custodire dogmata, quae erant decreta ab apostolis et presbyteris, qui essent Hierosolymis. 5Ecclesiae quidem confirmabantur fide et abundabant numero cotidie.
6Transierunt autem Phrygiam et Galatiae regionem, vetati a Sancto Spiritu loqui verbum in Asia; 7cum venissent autem circa Mysiam, tentabant ire Bithyniam, et non permisit eos Spiritus Iesu; 8cum autem praeterissent Mysiam, descenderunt Troadem. ⁹Et visio per noctem Paulo ostensa est: vir Macedo quidam erat stans et deprecans eum et dicens: “ Transiens in Macedoniam, adiuva nos! ”. ¹⁰Ut autem visum vidit, statim quaesivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quia vocasset nos Deus evangelizare eis.
¹¹Navigantes autem a Troade recto cursu venimus Samothraciam et sequenti die Neapolim 12et inde Philippos, quae est prima partis Macedoniae civitas, colonia. Eramus autem in hac urbe diebus aliquot commorantes. 13Die autem sabbatorum egressi sumus foras portam iuxta flumen, ubi putabamus orationem esse, et sedentes loquebamur mulieribus, quae convenerant. 14Et quaedam mulier nomine Lydia, purpuraria civitatis Thyatirenorum colens Deum, audiebat, cuius Dominus aperuit cor intendere his, quae dicebantur a Paulo. ¹⁵Cum autem baptizata esset et domus eius, deprecata est dicens: “ Si iudicastis me fidelem Domino esse, introite in domum meam et manete ”; et coegit nos.
¹⁶Factum est autem euntibus nobis ad orationem, puellam quandam habentem spiritum pythonem obviare nobis, quae quaestum magnum praestabat dominis suis divinando. 17Haec subsecuta Paulum et nos clamabat dicens: “ Isti homines servi Dei Altissimi sunt, qui annuntiant vobis viam salutis ”. ¹⁸Hoc autem faciebat multis diebus. Dolens autem Paulus et conversus spiritui dixit: “ Praecipio tibi in nomine Iesu Christi exire ab ea ”; et exiit eadem hora. 19Videntes autem domini eius quia exivit spes quaestus eorum, apprehendentes Paulum et Silam traxerunt in forum ad principes 20et producentes eos magistratibus dixerunt: “ Hi homines conturbant civitatem nostram, cum sint Iudaei, 21et annuntiant mores, quos non licet nobis suscipere neque facere, cum simus Romani ”. ²²Et concurrit plebs adversus eos, et magistratus, scissis tunicis eorum, iusserunt virgis caedi 23et, cum multas plagas eis imposuissent, miserunt eos in carcerem, praecipientes custodi, ut caute custodiret eos; ²⁴qui cum tale praeceptum accepisset, misit eos in interiorem carcerem et pedes eorum strinxit in ligno.
25Media autem nocte, Paulus et Silas orantes laudabant Deum, et audiebant eos, qui in custodia erant; ²⁶subito vero terraemotus factus est magnus, ita ut moverentur fundamenta carceris, et aperta sunt statim ostia omnia, et universorum vincula soluta sunt. ²⁷Expergefactus autem custos carceris et videns apertas ianuas carceris, evaginato gladio volebat se interficere, aestimans fugisse vinctos. ²⁸Clamavit autem Paulus magna voce dicens: “ Nihil feceris tibi mali; universi enim hic sumus ”. 29Petitoque lumine intro cucurrit et tremefactus procidit Paulo et Silae ³⁰et producens eos foras ait: “ Domini, quid me oportet facere, ut salvus fiam? ”. ³¹At illi dixerunt: “ Crede in Domino Iesu et salvus eris tu et domus tua ”. ³²Et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus, qui erant in domo eius. 33Et tollens eos in illa hora noctis lavit eos a plagis, et baptizatus est ipse et omnes eius continuo; 34cumque perduxisset eos in domum, apposuit mensam et laetatus est cum omni domo sua credens Deo.
³⁵Et cum dies factus esset, miserunt magistratus lictores dicentes: “ Dimitte homines illos! ”. 36Nuntiavit autem custos carceris verba haec Paulo: “ Miserunt magistratus, ut dimittamini; nunc igitur exeuntes ite in pace ”. 37Paulus autem dixit eis: “ Caesos nos publice, indemnatos, cum homines Romani essemus, miserunt in carcerem; et nunc occulte nos eiciunt? Non ita, sed veniant et ipsi nos educant ”. ³⁸Nuntiaverunt autem magistratibus lictores verba haec. Timueruntque audito quod Romani essent, ³⁹et venientes deprecati sunt eos et educentes rogabant, ut egrederentur urbem. ⁴⁰Exeuntes autem de carcere introierunt ad Lydiam et, visis fratribus, consolati sunt eos et profecti sunt.