Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 14

Actus Apostolorum

14 1Factum est autem Iconii, ut eodem modo introirent synagogam Iudaeorum et ita loquerentur, ut crederet Iudaeorum et Graecorum copiosa multitudo. 2Qui vero increduli fuerunt Iudaei, suscitaverunt et exacerbaverunt animas gentium adversus fratres. ³Multo igitur tempore demorati sunt, fiducialiter agentes in Domino, testimonium perhibente verbo gratiae suae, dante signa et prodigia fieri per manus eorum. ⁴Divisa est autem multitudo civitatis: et quidam quidem erant cum Iudaeis, quidam vero cum apostolis. ⁵Cum autem factus esset impetus gentilium et Iudaeorum cum principibus suis, ut contumeliis afficerent et lapidarent eos, 6intellegentes confugerunt ad civitates Lycaoniae, Lystram et Derben et ad regionem in circuitu ⁷et ibi evangelizantes erant.
⁸Et quidam vir in Lystris infirmus pedibus sedebat, claudus ex utero matris suae, qui numquam ambulaverat. ⁹Hic audivit Paulum loquentem; qui intuitus eum et videns quia haberet fidem, ut salvus fieret, ¹⁰dixit magna voce: “ Surge super pedes tuos rectus! ”. Et exsilivit et ambulabat. ¹¹Turbae autem cum vidissent, quod fecerat Paulus, levaverunt vocem suam Lycaonice dicentes: “ Dii similes facti hominibus descenderunt ad nos! ”; ¹²et vocabant Barnabam Iovem, Paulum vero Mercurium, quoniam ipse erat dux verbi.
13Sacerdos quoque templi Iovis, quod erat ante civitatem, tauros et coronas ad ianuas afferens cum populis, volebat sacrificare. 14Quod ubi audierunt apostoli Barnabas et Paulus, conscissis tunicis suis, exsilierunt in turbam clamantes 15et dicentes: “ Viri, quid haec facitis? Et nos mortales sumus similes vobis homines, evangelizantes vobis ab his vanis converti ad Deum vivum, qui fecit caelum et terram et mare et omnia, quae in eis sunt. 16Qui in praeteritis generationibus permisit omnes gentes ambulare in viis suis; 17et quidem non sine testimonio semetipsum reliquit benefaciens, de caelo dans vobis pluvias et tempora fructifera, implens cibo et laetitia corda vestra ”. ¹⁸Et haec dicentes vix sedaverunt turbas, ne sibi immolarent. 19Supervenerunt autem ab Antiochia et Iconio Iudaei et persuasis turbis lapidantesque Paulum trahebant extra civitatem aestimantes eum mortuum esse. ²⁰Circumdantibus autem eum discipulis, surgens intravit civitatem. Et postera die profectus est cum Barnaba in Derben.
²¹Cumque evangelizassent civitati illi et docuissent multos, reversi sunt Lystram et Iconium et Antiochiam ²²confirmantes animas discipulorum, exhortantes, ut permanerent in fide, et quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum Dei. 23Et cum ordinassent illis per singulas ecclesias presbyteros et orassent cum ieiunationibus, commendaverunt eos Domino, in quem crediderant. ²⁴Transeuntesque Pisidiam venerunt Pamphyliam, 25et loquentes in Perge verbum descenderunt in Attaliam. ²⁶Et inde navigaverunt Antiochiam, unde erant traditi gratiae Dei in opus, quod compleverunt.
27Cum autem venissent et congregassent ecclesiam, rettulerunt quanta fecisset Deus cum illis et quia aperuisset gentibus ostium fidei. ²⁸Morati sunt autem tempus non modicum cum discipulis.