Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Sapientiae - 19

Sapientiae

19 ¹Impiis autem usque in novissimum sine misericordia ira supervenit;
praesciebat enim et futura illorum,
²quoniam, cum ipsi permisissent, ut se educerent,
et cum magna sollicitudine praemisissent illos,
consequebantur illos paenitentia acti.
³Adhuc enim inter manus habentes luctus
et deplorantes ad monumenta mortuorum,
aliam sibi assumpserunt cogitationem inscientiae
et, quos rogantes proiecerant,
hos tamquam fugitivos persequebantur.
⁴Trahebat enim illos ad hunc finem digna necessitas;
et horum, quae acciderant, oblivionem immisit,
ut eam, quae deerat tormentis, suppleret punitionem,
⁵et populus quidem tuus mirabile iter tentaret,
illi autem novam mortem invenirent.
⁶Omnis enim creatura in suo genere iterum ab initio refigurabatur,
deserviens tuis praeceptis,
ut pueri tui custodirentur illaesi.
⁷Nam nubes castra eorum obumbrans,
et ex aqua, quae ante erat, emersio terrae aridae apparuit:
e mari Rubro via sine impedimento
et campus germinans de fluctu violento,
⁸per quem cum tota natione transierunt, qui tegebantur tua manu,
videntes tua mirabilia monstra.
⁹Tamquam enim equi depaverunt escam
et tamquam agni exsultaverunt,
magnificantes te, Domine, qui liberasti illos.
¹⁰Memores enim erant adhuc eorum,
quae in incolatu illorum facta fuerant,
quemadmodum pro natione animalium eduxit terra muscas,
et pro piscibus eructavit fluvius multitudinem ranarum.
¹¹Novissime autem viderunt novam creaturam avium,
cum, adducti concupiscentia, postulaverunt escas epulationis:
¹²in consolationem enim desiderii ascendit illis de mari ortygometra.
¹³Et vexationes peccatoribus supervenerunt,
non sine illis, quae ante facta erant, argumentis per vim fulminum:
iuste enim patiebantur secundum suas nequitias;
etenim detestabiliorem inhospitalitatem instituerunt.
¹⁴Alii quidem ignotos non recipiebant advenas,
isti autem beneficos hospites in servitutem redigebant.
¹⁵Et non solum haec, sed et alius quidam respectus erit illorum,
quoniam inviti recipiebant extraneos;
¹⁶isti autem, qui cum laetitia receperunt hos,
qui eisdem usi erant iustitiis,
saevissimis afflixerunt doloribus.
¹⁷Percussi sunt autem caecitate
sicut illi in foribus iusti,
cum, vastis cooperti tenebris,
unusquisque transitum ostii sui quaerebat.
¹⁸Inter se enim elementa convertuntur,
sicut in psalterio voces numeri nomen immutant,
semper tamen suum sonum custodiunt;
quod quidem ex ipso visu eorum, quae facta sunt,
certo aestimari potest.
¹⁹Agrestia enim in aquatica convertebantur,
et, quaecumque erant natantia, in terram transibant.
²⁰Ignis in aqua valebat supra suam virtutem,
et aqua exstinguentis naturae obliviscebatur.
²¹Flammae e contrario corruptibilium animalium
non vexaverunt carnes inambulantium,
nec dissolvebant illud, quod facile dissolvebatur,
glaciei simile genus immortalis escae.
²²In omnibus enim magnificasti populum tuum, Domine,
et honorasti et non despexisti,
in omni tempore et in omni loco assistens eis.