Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Matthaeum - 14

Evangelium Secundum Matthaeum

14 ¹In illo tempore audivit Herodes tetrarcha famam Iesu ²et ait pueris suis: “ Hic est Ioannes Baptista; ipse surrexit a mortuis, et ideo virtutes operantur in eo ”. 3Herodes enim tenuit Ioannem et alligavit eum et posuit in carcere propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui. ⁴Dicebat enim illi Ioannes: “ Non licet tibi habere eam ”. ⁵Et volens illum occidere, timuit populum, quia sicut prophetam eum habebant.
⁶Die autem natalis Herodis saltavit filia Herodiadis in medio et placuit Herodi 7unde cum iuramento pollicitus est ei dare, quodcumque postulasset. ⁸At illa, praemonita a matre sua: “ Da mihi, inquit, hic in disco caput Ioannis Baptistae ”. 9Et contristatus rex propter iuramentum et eos, qui pariter recumbebant, iussit dari ¹⁰misitque et decollavit Ioannem in carcere; ¹¹et allatum est caput eius in disco et datum est puellae, et tulit matri suae. ¹²Et accedentes discipuli eius tulerunt corpus et sepelierunt illud et venientes nuntiaverunt Iesu.
¹³Quod cum audisset Iesus, secessit inde in navicula in locum desertum seorsum; et cum audissent, turbae secutae sunt eum pedestres de civitatibus. ¹⁴Et exiens vidit turbam multam et misertus est eorum et curavit languidos eorum. 15Vespere autem facto, accesserunt ad eum discipuli dicentes: “ Desertus est locus, et hora iam praeteriit; dimitte turbas, ut euntes in castella emant sibi escas ”. ¹⁶Iesus autem dixit eis: “ Non habent necesse ire; date illis vos manducare ”. 17Illi autem dicunt ei: “ Non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces ”. 18Qui ait: “ Afferte illos mihi huc ”. ¹⁹Et cum iussisset turbas discumbere supra fenum, acceptis quinque panibus et duobus piscibus, aspiciens in caelum benedixit et fregit et dedit discipulis panes, discipuli autem turbis. 20Et manducaverunt omnes et saturati sunt; et tulerunt reliquias fragmentorum duodecim cophinos plenos. 21Manducantium autem fuit numerus fere  quinque milia virorum, exceptis mulieribus et parvulis.
²²Et statim iussit discipulos ascendere in naviculam et praecedere eum trans fretum, donec dimitteret turbas. 23Et dimissis turbis, ascendit in montem solus orare. Vespere autem facto, solus erat ibi.
24Navicula autem iam multis stadiis a terra distabat, fluctibus iactata; erat enim contrarius ventus. ²⁵Quarta autem vigilia noctis venit ad eos ambulans supra mare. 26Discipuli autem, videntes eum supra mare ambulantem, turbati sunt dicentes: “ Phantasma est ”, et prae timore clamaverunt. ²⁷Statimque Iesus locutus est eis dicens: “ Habete   fiduciam, ego sum;  nolite  timere! ”. 28Respondens autem ei Petrus dixit: “ Domine, si tu es, iube me venire ad te super aquas ”. 29At ipse ait: “ Veni! ”. Et descendens Petrus de navicula ambulavit super aquas et venit ad Iesum. ³⁰Videns vero ventum validum timuit et, cum coepisset mergi, clamavit dicens: “ Domine, salvum me fac! ”. 31Continuo autem Iesus extendens manum apprehendit eum et ait illi: “ Modicae fidei, quare dubitasti? ”. ³²Et cum ascendissent in naviculam, cessavit ventus. 33Qui autem in navicula erant, adoraverunt eum dicentes: “ Vere Filius Dei es! ”.
34Et cum transfretassent, venerunt in terram Gennesaret. ³⁵Et cum cognovissent eum viri loci illius, miserunt in universam regionem illam et obtulerunt ei omnes male habentes, ³⁶et rogabant eum, ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent; et, quicumque tetigerunt, salvi facti sunt.