Nova Vulgata - Novum Testamentum - Evangelium Secundum Ioannem - 6

Evangelium Secundum Ioannem

6 ¹Post haec abiit Iesus trans mare Galilaeae, quod est Tiberiadis. ²Et sequebatur eum multitudo magna, quia videbant signa, quae faciebat super his, qui infirmabantur. 3Subiit autem in montem Iesus et ibi sedebat cum discipulis suis. ⁴Erat autem proximum Pascha, dies festus Iudaeorum. 5Cum sublevasset ergo oculos Iesus et vidisset quia multitudo magna venit ad eum, dicit ad Philippum: “ Unde ememus panes, ut manducent hi? ”. ⁶Hoc autem dicebat tentans eum; ipse enim sciebat quid esset facturus. ⁷Respondit ei Philippus: “ Ducentorum denariorum panes non sufficiunt eis, ut unusquisque modicum quid accipiat! ”. ⁸Dicit ei unus ex discipulis eius, Andreas frater Simonis Petri: 9“ Est puer hic, qui habet quinque panes hordeaceos et duos pisces; sed haec quid sunt propter tantos? ”. 10Dixit Iesus: “ Facite homines discumbere ”. Erat autem fenum multum in loco. Discubuerunt ergo viri numero quasi quinque milia. ¹¹Accepit ergo panes Iesus et, cum gratias egisset, distribuit discumbentibus, similiter et ex piscibus, quantum volebant. 12Ut autem impleti sunt, dicit discipulis suis: “ Colligite, quae superaverunt, fragmenta, ne quid pereat ”. ¹³Collegerunt ergo et impleverunt duodecim cophinos fragmentorum ex quinque panibus hordeaceis, quae superfuerunt his, qui manducaverunt.
14Illi ergo homines, cum vidissent quod fecerat signum, dicebant: “ Hic est vere propheta, qui venit in mundum! ”. 15Iesus ergo, cum cognovisset quia venturi essent, ut raperent eum et facerent eum regem, secessit iterum in montem ipse solus.
¹⁶Ut autem sero factum est, descenderunt discipuli eius ad mare 17et, cum ascendissent navem, veniebant trans mare in Capharnaum. Et tenebrae iam factae erant, et nondum venerat ad eos Iesus. ¹⁸Mare autem, vento magno flante, exsurgebat. ¹⁹Cum remigassent ergo quasi stadia viginti quinque aut triginta, vident Iesum ambulantem super mare et proximum navi fieri, et timuerunt. ²⁰Ille autem dicit eis: “ Ego sum, nolite timere! ”. 21Volebant ergo accipere eum in navem, et statim fuit navis ad terram, in quam ibant.
²²Altera die turba, quae stabat trans mare, vidit quia navicula alia non erat ibi nisi una et quia non introisset cum discipulis suis Iesus in navem, sed soli discipuli eius abiissent; 23aliae supervenerunt naves a Tiberiade iuxta locum, ubi manducaverant panem, gratias agente Domino. 24Cum ergo vidisset turba quia Iesus non esset ibi neque discipuli eius, ascenderunt ipsi naviculas et venerunt Capharnaum quaerentes Iesum. ²⁵Et cum invenissent eum trans mare, dixerunt ei: “ Rabbi, quando huc venisti? ”.
²⁶Respondit eis Iesus et dixit: “ Amen, amen dico vobis: Quaeritis me non quia vidistis signa, sed quia manducastis ex panibus et saturati estis. 27Operamini non cibum, qui perit, sed cibum, qui permanet in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit; hunc enim Pater signavit Deus! ”. ²⁸Dixerunt ergo ad eum: “ Quid faciemus, ut operemur opera Dei? ”. ²⁹Respondit Iesus et dixit eis: “ Hoc est opus Dei, ut credatis in eum, quem misit ille ”.
³⁰Dixerunt ergo ei: “ Quod ergo tu facis signum, ut videamus et credamus tibi? Quid operaris? ³¹Patres nostri manna manducaverunt in deserto, sicut scriptum est: “Panem de caelo dedit eis manducare” ”. ³²Dixit ergo eis Iesus: “ Amen, amen dico vobis: Non Moyses dedit vobis panem de caelo, sed Pater meus dat vobis panem de caelo verum: ³³panis enim Dei est, qui descendit de caelo et dat vitam mundo ”. ³⁴Dixerunt ergo ad eum: “ Domine, semper da nobis panem hunc ”. 35Dixit eis Iesus: “ Ego sum panis vitae. Qui venit ad me, non esuriet; et, qui credit in me, non sitiet umquam. ³⁶Sed dixi vobis quia et vidistis me et non creditis. ³⁷Omne, quod dat mihi Pater, ad me veniet; et eum, qui venit ad me, non eiciam foras, ³⁸quia descendi de caelo, non ut faciam voluntatem meam sed voluntatem eius, qui misit me. 39Haec est autem voluntas eius, qui misit me, ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resuscitem illud in novissimo die. 40Haec est enim voluntas Patris mei, ut omnis, qui videt Filium et credit in eum, habeat vitam aeternam; et resuscitabo ego eum in novissimo die ”.
⁴¹Murmurabant ergo Iudaei de illo quia dixisset: “ Ego sum panis, qui de caelo descendi ”, 42et dicebant: “ Nonne hic est Iesus filius Ioseph, cuius nos novimus patrem et matrem? Quomodo dicit nunc: “De caelo descendi”? ”.
43Respondit Iesus et dixit eis: “ Nolite murmurare in invicem. ⁴⁴Nemo potest venire ad me, nisi Pater, qui misit me, traxerit eum; et ego resuscitabo eum in novissimo die. ⁴⁵Est scriptum in Prophetis: “Et erunt omnes docibiles Dei “. Omnis, qui audivit a Patre et didicit, venit ad me. ⁴⁶Non quia Patrem vidit quisquam, nisi is qui est a Deo, hic vidit Patrem. 47Amen, amen dico vobis: Qui credit, habet vitam aeternam.
⁴⁸Ego sum panis vitae.  ⁴⁹Patres vestri manducaverunt in deserto manna et mortui sunt. ⁵⁰Hic est panis de caelo descendens, ut, si quis ex ipso manducaverit, non moriatur. 51Ego sum panis vivus, qui de caelo descendi. Si quis manducaverit ex hoc pane, vivet in aeternum; panis autem, quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita ”.
⁵²Litigabant ergo Iudaei ad invicem dicentes: “ Quomodo potest hic nobis carnem suam dare ad manducandum? ”. 53Dixit ergo eis Iesus: “ Amen, amen dico vobis: Nisi manducaveritis carnem Filii hominis et biberitis eius sanguinem, non habetis vitam in vobismetipsis. ⁵⁴Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam; et ego resuscitabo eum in novissimo die. 55Caro enim mea verus est cibus, et sanguis meus verus est potus. ⁵⁶Qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, in me manet, et ego in illo. ⁵⁷Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem; et, qui manducat me, et ipse vivet propter me. 58Hic est panis, qui de caelo descendit, non sicut manducaverunt patres et mortui sunt; qui manducat hunc panem, vivet in aeternum ”.
⁵⁹Haec dixit in synagoga docens in Capharnaum. ⁶⁰Multi ergo audientes ex discipulis eius dixerunt: “ Durus est hic sermo! Quis potest eum audire? ”. ⁶¹Sciens autem Iesus apud semetipsum quia murmurarent de hoc discipuli eius, dixit eis: “ Hoc vos scandalizat? ⁶²Si ergo videritis Filium hominis ascendentem, ubi erat prius? 63Spiritus est, qui vivificat, caro non prodest quidquam; verba, quae ego locutus sum vobis, Spiritus sunt et vita sunt. 64Sed sunt quidam ex vobis, qui non credunt ”. Sciebat enim ab initio Iesus, qui essent non credentes, et quis traditurus esset eum. 65Et dicebat: “ Propterea dixi vobis: Nemo potest venire ad me, nisi fuerit ei datum a Patre ”.
⁶⁶Ex hoc multi discipulorum eius abierunt retro et iam non cum illo ambulabant. ⁶⁷Dixit ergo Iesus ad Duodecim: “ Numquid et vos vultis abire? ”. 68Respondit ei Simon Petrus: “ Domine, ad quem ibimus? Verba vitae aeternae habes; 69et nos credidimus et cognovimus quia tu es Sanctus Dei ”. ⁷⁰Respondit eis Iesus: “ Nonne ego vos Duodecim elegi? Et ex vobis unus Diabolus est ”. ⁷¹Dicebat autem Iudam Simonis Iscariotis: hic enim erat traditurus eum, cum esset unus ex Duodecim.