Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 26

Actus Apostolorum

26 ¹Agrippa vero ad Paulum ait: “ Permittitur tibi loqui pro temetipso ”. Tunc Paulus, extenta manu, coepit rationem reddere: ²“ De omnibus, quibus accusor a Iudaeis, rex Agrippa, aestimo me beatum, apud te cum sim defensurus me hodie, ³maxime te sciente omnia, quae apud Iudaeos sunt consuetudines et quaestiones; propter quod obsecro patienter me audias. 4Et quidem vitam meam a iuventute, quae ab initio fuit in gente mea et in Hierosolymis, noverunt omnes Iudaei, 5praescientes me ab initio, si velint testimonium perhibere, quoniam secundum diligentissimam sectam nostrae religionis vixi pharisaeus. 6Et nunc propter spem eius, quae ad patres nostros repromissionis facta est a Deo, sto iudicio subiectus, 7in quam duodecim tribus nostrae cum perseverantia nocte ac die deservientes sperant devenire; de qua spe accusor a Iudaeis, rex! ⁸Quid incredibile iudicatur apud vos, si Deus mortuos suscitat?
⁹Et ego quidem existimaveram me adversus nomen Iesu Nazareni debere multa contraria agere; ¹⁰quod et feci Hierosolymis, et multos sanctorum ego in carceribus inclusi, a principibus sacerdotum potestate accepta, et cum occiderentur, detuli sententiam, 11et per omnes synagogas frequenter puniens eos compellebam blasphemare, et abundantius insaniens in eos persequebar usque in exteras civitates.
¹²In quibus dum irem Damascum cum potestate et permissu principum sacerdotum, 13die media in via vidi, rex, de caelo supra splendorem solis circumfulgens me lumen et eos, qui mecum simul ibant; 14omnesque nos cum decidissemus in terram, audivi vocem loquentem mihi Hebraica lingua: “Saul, Saul, quid me persequeris? Durum est tibi contra stimulum calcitrare”. ¹⁵Ego autem dixi: “Quis es, Domine?”. Dominus autem dixit: “Ego sum Iesus, quem tu persequeris. ¹⁶Sed exsurge et sta super pedes tuos; ad hoc enim apparui tibi, ut constituam te ministrum et testem eorum, quae vidisti, et eorum, quibus apparebo tibi, 17eripiens te de populo et de gentibus, in quas ego mitto te 18aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem et de potestate Satanae ad Deum, ut accipiant remissionem peccatorum et sortem inter sanctificatos per fidem, quae est in me”.
¹⁹Unde, rex Agrippa, non fui incredulus caelestis visionis, ²⁰sed his, qui sunt Damasci primum et Hierosolymis, et in omnem regionem Iudaeae et gentibus annuntiabam, ut paenitentiam agerent et converterentur ad Deum digna paenitentiae opera facientes. ²¹Hac ex causa me Iudaei, cum essem in templo comprehensum, tentabant interficere. 22Auxilium igitur assecutus a Deo usque in hodiernum diem sto testificans minori atque maiori, nihil extra dicens quam ea, quae Prophetae sunt locuti futura esse et Moyses: ²³si passibilis Christus, si primus ex resurrectione mortuorum lumen annuntiaturus est populo et gentibus ”.
24Sic autem eo rationem reddente, Festus magna voce dixit: “ Insanis, Paule; multae te litterae ad insaniam convertunt! ”. ²⁵At Paulus: “ Non insanio, inquit, optime Feste, sed veritatis et sobrietatis verba eloquor. 26Scit enim de his rex, ad quem et audenter loquor; latere enim eum nihil horum arbitror, neque enim in angulo hoc gestum est. ²⁷Credis, rex Agrippa, Prophetis? Scio quia credis ”. ²⁸Agrippa autem ad Paulum: “ In modico suades me Christianum fieri! ”. 29Et Paulus: “ Optarem apud Deum et in modico et in magno non tantum te sed et omnes hos, qui audiunt me hodie, fieri tales, qualis et ego sum, exceptis vinculis his! ”.
³⁰Et exsurrexit rex et praeses et Berenice et qui assidebant eis; 31et cum secessissent, loquebantur ad invicem dicentes: “ Nihil morte aut vinculis dignum quid facit homo iste ”. ³²Agrippa autem Festo dixit: “ Dimitti poterat homo hic, si non appellasset Caesarem ”.