Nova Vulgata - Novum Testamentum - Actus Apostolorum - 23

Actus Apostolorum

23 ¹Intendens autem concilium Paulus ait: “ Viri fratres, ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum usque in hodiernum diem ”. ²Princeps autem sacerdotum Ananias praecepit astantibus sibi percutere os eius. 3Tunc Paulus ad eum dixit: “ Percutiet te Deus, paries dealbate! Et tu sedes iudicans me secundum legem et contra legem iubes me percuti? ”. ⁴Et, qui astabant, dixerunt: “ Summum sacerdotem Dei maledicis?”. ⁵Dixit autem Paulus: “ Nesciebam, fratres, quia princeps est sacerdotum; scriptum est enim: “Principem populi tui non maledices” ”.
6Sciens autem Paulus quia una pars esset sadducaeorum, et altera pharisaeorum, exclamabat in concilio: “ Viri fratres, ego pharisaeus sum, filius pharisaeorum; de spe et resurrectione mortuorum ego iudicor ”. 7Et cum haec diceret, facta est dissensio inter pharisaeos et sadducaeos, et divisa est multitudo. ⁸Sadducaei enim dicunt non esse resurrectionem neque angelum neque spiritum; pharisaei autem utrumque confitentur. 9Factus est autem clamor magnus, et surgentes scribae quidam partis pharisaeorum pugnabant dicentes: “ Nihil mali invenimus in homine isto: quod si spiritus locutus est ei aut angelus ”; 10et cum magna dissensio facta esset, timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis, iussit milites descendere, ut raperent eum de medio eorum ac deducerent in castra. 11Sequenti autem nocte assistens ei Dominus ait: “ Constans esto! Sicut enim testificatus es, quae sunt de me in Ierusalem, sic te oportet et Romae testificari ”.
12Facta autem die, faciebant concursum Iudaei et devoverunt se dicentes neque manducaturos neque bibituros, donec occiderent Paulum. ¹³Erant autem plus quam quadraginta, qui hanc coniurationem fecerant; 14qui accedentes ad principes sacerdotum et seniores dixerunt: “ Devotione devovimus nos nihil gustaturos, donec occidamus Paulum. ¹⁵Nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio, ut producat illum ad vos, tamquam aliquid certius cognituri de eo; nos vero, priusquam appropiet, parati sumus interficere illum ”.
¹⁶Quod cum audisset filius sororis Pauli insidias, venit et intravit in castra nuntiavitque Paulo. ¹⁷Vocans autem Paulus ad se unum ex centurionibus ait: “ Adulescentem hunc perduc ad tribunum, habet enim aliquid indicare illi ”. ¹⁸Et ille quidem assumens eum duxit ad tribunum et ait: “ Vinctus Paulus vocans rogavit me hunc adulescentem perducere ad te, habentem aliquid loqui tibi ”. 19Apprehendens autem tribunus manum illius, secessit cum eo seorsum et interrogabat: “ Quid est, quod habes indicare mihi? ”. 20Ille autem dixit: “ Iudaei constituerunt rogare te, ut crastina die Paulum producas in concilium, quasi aliquid certius inquisiturum sit de illo. 21Tu ergo ne credideris illis; insidiantur enim ei ex eis viri amplius quadraginta, qui se devoverunt non manducare neque bibere, donec interficiant eum, et nunc parati sunt exspectantes promissum tuum”.
22Tribunus igitur dimisit adulescentem praecipiens, ne cui eloqueretur quoniam “ haec nota mihi fecisti ”. 23Et vocatis duobus centurionibus, dixit: “ Parate milites ducentos, ut eant usque Caesaream, et equites septuaginta et lancearios ducentos, a tertia hora noctis, ²⁴et iumenta praeparate ”, ut imponentes Paulum salvum perducerent ad Felicem praesidem, 25scribens epistulam habentem formam hanc: ²⁶“ Claudius Lysias optimo praesidi Felici salutem. ²⁷Virum hunc comprehensum a Iudaeis et incipientem interfici ab eis, superveniens cum exercitu eripui, cognito quia Romanus est. 28Volensque scire causam, propter quam accusabant illum, deduxi in concilium eorum; ²⁹quem inveni accusari de quaestionibus legis ipsorum, nihil vero dignum morte aut vinculis habentem crimen. 30Et cum mihi perlatum esset de insidiis, quae in virum pararentur, confestim misi ad te denuntians et accusatoribus, ut dicant adversum eum apud te ”.
³¹Milites ergo, secundum praeceptum sibi assumentes Paulum, duxerunt per noctem in Antipatridem; 32et postera die dimissis equitibus, ut abirent cum eo, reversi sunt ad castra. ³³Qui cum venissent Caesaream et tradidissent epistulam praesidi, statuerunt ante illum et Paulum. ³⁴Cum legisset autem et interrogasset de qua provincia esset et cognoscens quia de Cilicia: ³⁵Audiam te, inquit, cum et accusatores tui venerint ”; iussitque in praetorio Herodis custodiri eum.