Nova Vulgata - Novum Testamentum - Epistula II Petri - 2

Epistula II Petri

2 1Fuerunt vero et pseudoprophetae in populo, sicut et in vobis erunt magistri mendaces, qui introducent sectas perditionis et eum, qui emit eos, Dominatorem negantes superducent sibi celerem perditionem. 2Et multi sequentur eorum luxurias, propter quos via veritatis blasphemabitur; ³et in avaritia fictis verbis de vobis negotiabuntur. Quibus iudicium iam olim non cessat, et perditio eorum non dormitat.
4Si enim Deus angelis peccantibus non pepercit, sed rudentibus inferni detractos in tartarum tradidit in iudicium reservatos; ⁵et originali mundo non pepercit, sed octavum Noe iustitiae praeconem custodivit diluvium mundo impiorum inducens; 6et civitates Sodomae et Gomorrae in cinerem redigens eversione damnavit, exemplum ponens eorum, quae sunt impiis futura; 7et iustum Lot oppressum a nefandorum luxuria conversationis eruit: 8aspectu enim et auditu iustus habitans apud eos, de die in diem animam iustam iniquis operibus cruciabat. 9Novit Dominus pios de tentatione eripere, iniquos vero in diem iudicii puniendos reservare, 10maxime autem eos, qui post carnem in concupiscentia immunditiae ambulant dominationemque contemnunt.
     Audaces, superbi, glorias non metuunt blasphemantes, 11ubi angeli fortitudine et virtute cum sint maiores, non portant adversum illas coram Domino iudicium blasphemiae. 12Hi vero velut irrationabilia animalia naturaliter genita in captionem et in corruptionem, in his, quae ignorant, blasphemantes, in corruptione sua et corrumpentur 13inviti percipientes mercedem iniustitiae; voluptatem existimantes diei delicias, coinquinationes et maculae deliciis affluentes, in voluptatibus suis luxuriantes vobiscum, 14oculos habentes plenos adulterae et incessabiles delicti, pellicientes animas instabiles, cor exercitatum avaritiae habentes, maledictionis filii, ¹⁵derelinquentes rectam viam erraverunt, secuti viam Balaam ex Bosor, qui mercedem iniquitatis amavit, 16correptionem vero habuit suae praevaricationis; subiugale mutum in hominis voce loquens prohibuit prophetae insipientiam. 17Hi sunt fontes sine aqua et nebulae turbine exagitatae, quibus caligo tenebrarum reservatur. 18Superba enim vanitatis loquentes pelliciunt in concupiscentiis carnis luxuriis illos, qui paululum effugiunt eos, qui in errore conversantur, 19libertatem illis promittentes, cum ipsi servi sint corruptionis; a quo enim quis superatus est, huius servus est.
20Si enim refugientes coinquinationes mundi in cognitione Domini nostri et Salvatoris Iesu Christi his rursus implicati superantur, facta sunt eis posteriora deteriora prioribus. ²¹Melius enim erat illis non cognoscere viam iustitiae, quam post agnitionem retrorsum converti ab eo, quod illis traditum est, sancto mandato. ²²Contigit enim eis illud veri proverbii:
“ Canis reversus ad suum vomitum,
et  sus lota in volutabro luti”.