Nova Vulgata55,1Tunc stabit iustus in magna constantia adversus eos, qui angustiaverunt illum et qui spreverunt labores eius.
Nova Vulgata 5,2Videntes turbabuntur timore horribili et mirabuntur in subitatione insperatae salutis
Nova Vulgata 5,3dicentes intra se, paenitentiam agentes et prae angustia spiritus gementes:
Nova Vulgata 5,4«Hic erat, quem habuimus aliquando in derisum et in similitudinem improperii. Nos insensati vitam eius aestimabamus insaniam et finem illius sine honore.
Nova Vulgata 5,5Quomodo computatus est inter filios Dei, et inter sanctos sors illius est?
Nova Vulgata 5,6Ergo erravimus a via veritatis, et iustitiae lumen non luxit nobis, et sol non est ortus nobis;
Nova Vulgata 5,7implicati sumus tribulis iniquitatis et perditionis et ambulavimus per deserta inaccessa, viam autem Domini ignoravimus.
Nova Vulgata 5,8Quid nobis profuit superbia? Aut divitiae cum iactantia quid contulerunt nobis?
Nova Vulgata 5,9Transierunt omnia illa tamquam umbra et tamquam nuntius percurrens
Nova Vulgata 5,10et tamquam navis, quae pertransit fluctuantem aquam, cuius, cum praeterierit, non est vestigium invenire, neque semitam carinae illius in fluctibus;
Nova Vulgata 5,11aut tamquam avis, quae transvolat in aere, nullum invenitur argumentum itineris, sed alarum sonitu ventus levis verberatus et scissus per vim stridoris commotis alis permeatur, et post hoc nullum signum invenitur itineris;
Nova Vulgata 5,12aut tamquam sagittae emissae in locum destinatum: divisus aer continuo in se resolvitur, ut ignoretur transitus illius.
Nova Vulgata 5,13Sic et nos, nati, continuo desivimus esse et virtutis quidem nullum signum valuimus ostendere; in malignitate autem nostra consumpti sumus».
Nova Vulgata 5,14Quoniam spes impii tamquam lanugo est, quae a vento tollitur, et tamquam spuma gracilis, quae a procella dispergitur, et tamquam fumus, qui a vento diffusus est, et tamquam memoria hospitis unius diei praeteriit.
Nova Vulgata 5,15Iusti autem in perpetuum vivunt, et in Domino est merces eorum, et cogitatio illorum apud Altissimum.
Nova Vulgata 5,16Ideo accipient coronam decoris et diadema speciei de manu Domini, quoniam dextera sua teget eos et brachio suo defendet illos.
Nova Vulgata 5,17Accipiet pro armatura zelum suum et armabit creaturam ad ultionem inimicorum,
Nova Vulgata 5,18induet pro thorace iustitiam et accipiet pro galea iudicium non fictum;
Nova Vulgata 5,19sumet pro scuto inexpugnabili sanctitatem.
Nova Vulgata 5,20Acuet autem duram iram in lanceam et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos.
Nova Vulgata 5,21Ibunt recta emissiones fulgurum et tamquam a bene curvato arcu nubium ad signum insilient,
Nova Vulgata 5,22et ab ira saxa iaculante ira plenae mittentur grandines; excandescet in illos aqua maris, et flumina concurrent duriter.
Nova Vulgata 5,23Contra illos stabit spiritus virtutis et tamquam turbo dissipabit illos. Et ad eremum perducet omnem terram iniquitas, et malignitas evertet sedes potentium.
