Nova Vulgata39 39,1Magistro chori, Idithun. Psalmus. David.
Nova Vulgata 39,2Dixi: «Custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea; ponam ori meo custodiam, donec consistit peccator adversum me».
Nova Vulgata 39,3Tacens obmutui et silui absque ullo bono, et dolor meus renovatus est.
Nova Vulgata 39,4Concaluit cor meum intra me, et in meditatione mea exarsit ignis.
Nova Vulgata 39,5Locutus sum in lingua mea: «Notum fac mihi, Domine, finem meum; et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quam brevis sit vita mea».
Nova Vulgata 39,6Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos, et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te. Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est.
Nova Vulgata 39,7Etenim ut imago pertransit homo. Etenim vanitas est et concitatur; thesaurizat et ignorat quis congregabit ea.
Nova Vulgata 39,8Et nunc quae est exspectatio mea, Domine? Spes mea apud te est.
Nova Vulgata 39,9Ab omnibus iniquitatibus meis erue me, opprobrium insipienti ne ponas me.
Nova Vulgata 39,10Obmutui et non aperiam os meum, quoniam tu fecisti.
Nova Vulgata 39,11Amove a me plagas tuas: ab ictu manus tuae ego defeci.
Nova Vulgata 39,12In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem, et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius. Etenim vanitas omnis homo.
Nova Vulgata 39,13Exaudi orationem meam, Domine, et clamorem meum auribus percipe. Ad lacrimas meas ne obsurdescas, quoniam advena ego sum apud te, peregrinus sicut omnes patres mei.
Nova Vulgata 39,14Avertere a me, ut refrigerer, priusquam abeam et non sim amplius.