Nova Vulgata5757,1Iustus perit, et non est qui recogitet in corde suo; et viri misericordiae colliguntur, tamen non est qui intellegat: a facie enim malitiae collectus est iustus.
Nova Vulgata 57,2In pacem ingreditur, requiescit in cubili suo, qui ambulat in directione sua.
Nova Vulgata Vos autem accedite huc, filii auguratricis, semen adulteri et fornicariae.
3Et fornicariae – Lege (cfr. Gr, Sym, Syr et Vg) wezōnāh; TM «et fornicasti»
Nova Vulgata 57,4Super quem luditis? Super quem dilatatis os et eicitis linguam? Numquid non vos filii scelesti, semen mendax,
Nova Vulgata 57,5qui exardescitis in terebinthis subter omne lignum frondosum, immolantes parvulos in vallibus subter scissuras petrarum?
Nova Vulgata 57,6In partibus vallis pars tua, hae sunt sors tua; et ipsis effundisti libamen, obtulisti sacrificium. Numquid super his consolabor?
Nova Vulgata 57,7Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum, et illuc ascendisti, ut immolares hostias.
Nova Vulgata 57,8Et post ostium et postem posuisti memoriale tuum; nam longe a me discooperuisti et ascendisti, dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis foedus; dilexisti stratum eorum, manum respexisti.
Nova Vulgata 57,9Et ingressa es ad regem cum unguento et multiplicasti pigmenta tua; misisti legatos tuos procul et humiliata es usque ad inferos.
Nova Vulgata 57,10In multitudine viae tuae laborasti; non dixisti: «Vanum est!». Vitam manus tuae invenisti, propterea non aegrotasti.
Nova Vulgata 57,11Pro quo sollicita timuisti, quia mentita es et mei non es recordata neque cogitasti in corde tuo? Nonne, quia ego tacui et longo tempore, me non times?
Nova Vulgata 57,12Ego annuntiabo iustitiam tuam et opera tua, quae non proderunt tibi.
Nova Vulgata 57,13Cum clamaveris, liberent te lucra tua; et omnia illa auferet ventus, tollet aura. Qui autem fiduciam habet in me, hereditabit terram et possidebit montem sanctum meum.
Nova Vulgata 57,14Et dicent: «Sternite, sternite, parate viam, auferte offendicula de via populi mei».
Nova Vulgata 57,15Quia haec dicit Excelsus et Sublimis, habitans aeternitatem, et sanctum nomen eius: «Excelsus et sanctus habito et cum contrito et humili spiritu, ut vivificem spiritum humilium et vivificem cor contritorum.
Nova Vulgata 57,16Non enim in sempiternum litigabo neque usque ad finem irascar, quia spiritus a facie mea deficeret, halitus, quem ego feci.
Nova Vulgata Propter iniquitatem avaritiae eius iratus sum et percussi eum, abscondi faciem meam et indignatus sum; et abiit vagus in via cordis sui.
17Et percussi eum – Lege cum verss wa’akkēhû; TM «et percutiam eum»
Nova Vulgata 57,18Vias eius vidi et sanabo eum et reducam eum et reddam consolationes ipsi et lugentibus eius.
Nova Vulgata 57,19Creo fructum labiorum pacem; pacem ei, qui longe est et qui prope, dixit Dominus, et sanabo eum».
Nova Vulgata 57,20Impii autem quasi mare fervens, quod quiescere non potest, et redundant fluctus eius in limum et lutum.
Nova Vulgata 57,21Non est pax impiis, dicit Deus meus.