Nova Vulgata1616,1Emittite agnum dominatori terrae de Petra deserti ad montem filiae Sion.
Nova Vulgata 16,2Et erit: sicut avis fugiens, et pulli de nido avolantes, sic erunt filiae Moab ad vada Arnon.
Nova Vulgata Affer consilium, fac iudicium; pone quasi noctem umbram tuam in meridie, absconde fugientes et vagos ne prodas.
3Affer ... fac – Lege cum qere et verss habî’î ... ‛ăśî; qetib «afferte ... facite»
Nova Vulgata Habitent apud te profugi Moab; esto latibulum eorum a facie vastatoris; finitus est enim exactor, consummata est devastatio, defecit calcator a terra.
4
4Defecit – Lege cum 1QIsa, Syr, Gr et Vg tam; TM «defecerunt»
Nova Vulgata 16,5Et firmabitur in misericordia solium; et sedebit super illud in veritate, in tabernaculo David, iudicans et quaerens iudicium et velociter reddens, quod iustum est.
Nova Vulgata 16,6Audivimus superbiam Moab — superbus est valde — superbiam eius et arrogantiam eius et indignationem eius et iactantiam eius non rectam.
Nova Vulgata 16,7Idcirco ululabit Moab super Moab, omnes ululabunt; super placentas Cirhareseth lamentantur percussi.
Nova Vulgata 16,8Quoniam suburbana Hesebon deserta sunt et vinea Sabama; dominos gentium perdiderunt uvae eius; usque ad Iazer pervenerunt, erraverunt in deserto: propagines eius diffusae sunt, transierunt mare.
Nova Vulgata 16,9Super hoc plorabo in fletu Iazer vineam Sabama; inebriabo te lacrima mea, Hesebon et Eleale, quoniam super vindemiam tuam et super messem tuam clamor cecidit.
Nova Vulgata Et ablata est laetitia et exsultatio de hortis, et in vineis non exsultant neque iubilant. Vinum in torculari non calcabit, qui calcare consueverat; clamor cessavit.
10Cessavit – Lege cum Gr hošbāt; TM «cessare feci»
Nova Vulgata 16,11Ideo venter meus super Moab quasi cithara fremit, et viscera mea super Cirhareseth.
Nova Vulgata 16,12Et erit: cum apparuerit et laboraverit Moab super excelsis, ingredietur ad sancta sua, ut obsecret, et non valebit.
Nova Vulgata 16,13Et hoc verbum, quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc;
Nova Vulgata16,14nunc autem loquitur Dominus dicens: «In tribus annis, quasi anni mercennarii, auferetur gloria Moab cum omni populo multo, et residuum parvum et modicum nequaquam ingens erit».
