Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Primus Regum - 20

Primus Regum

20 ¹Porro Benadad rex Syriae congregavit omnem exercitum suum et triginta duos reges secum et equos et currus et ascendens pugnabat contra Samariam et obsidebat eam. ²Mittensque nuntios ad Achab regem Israel in civitatem ³ait: «Haec dicit Benadad: Argentum tuum et aurum tuum meum est, et uxores tuae et filii tui optimi mei sunt». ⁴Responditque rex Israel: «Iuxta verbum tuum, domine mi rex; tuus sum ego et omnia mea». ⁵Revertentesque nuntii dixerunt: «Haec dicit Benadad: Quia misi ad te dicens: “Argentum tuum et aurum tuum et uxores tuas et filios tuos dabis mihi”, 6profecto cras hac eadem hora mittam servos meos ad te, et scrutabuntur domum tuam et domum servorum tuorum; et omne, quod oculis tuis pretiosum est, ponent in manibus suis et auferent».
⁷Vocavit autem rex Israel omnes seniores terrae et ait: «Animadvertite et videte quoniam insidietur nobis; misit enim ad me pro uxoribus meis et filiis et pro argento et auro, et non abnui». ⁸Dixeruntque omnes maiores natu et universus populus ad eum: «Non audias neque acquiescas illi». ⁹Respondit itaque nuntiis Benadad: «Dicite domino meo regi: Omnia, propter quae misisti ad me servum tuum initio, faciam; hanc autem rem facere non possum». Reversique nuntii rettulerunt ei. ¹⁰Qui remisit et ait: «Haec faciant mihi dii et haec addant, si suffecerit pulvis Samariae pugillis omnis populi, qui sequitur me». ¹¹Et respondens rex Israel ait: «Dicite ei: Ne glorietur accinctus aeque ut discinctus». ¹²Factum est autem, cum audisset verbum istud, bibebat ipse et reges in umbraculis et ait servis suis: «Circumdate civitatem!». Et circumdederunt eam.

¹³Et ecce propheta unus accedens ad Achab regem Israel ait: «Haec dicit Dominus: Certe vidisti omnem multitudinem hanc nimiam. Ecce ego tradam eam in manu tua hodie, ut scias quia ego sum Dominus». ¹⁴Et ait Achab: «Per quem?». Dixitque ei: «Haec dicit Dominus: Per pedisequos principum provinciarum». Et ait: «Quis incipiet proeliari?». Et ille dixit: «Tu».
¹⁵Recensuit ergo pueros principum provinciarum et repperit numerum ducentorum triginta duorum; et post eos recensuit populum, omnes filios Israel, septem milia. ¹⁶Et egressi sunt meridie. Benadad autem bibebat temulentus in umbraculis ipse et reges triginta duo cum eo, qui ad auxilium eius venerant. ¹⁷Egressi sunt autem pueri principum provinciarum in prima fronte. Misit itaque Benadad, qui nuntiaverunt ei dicentes: «Viri egressi sunt de Samaria». ¹⁸At ille ait: «Sive pro pace veniunt, apprehendite eos vivos; sive ut proelientur, vivos eos capite». ¹⁹Egressi erant ergo ex urbe pueri principum provinciarum, ac reliquus exercitus sequebatur, ²⁰et percussit unusquisque virum, qui contra se venerat; fugeruntque Syri, et persecutus est eos Israel. Fugit quoque Benadad rex Syriae in equo cum equitibus. ²¹Necnon egressus rex Israel percussit equos et currus et percussit Syriam plaga magna.
²²Accedens autem propheta ad regem Israel dixit ei: «Vade et confortare et scito et vide quid facias; vertente enim anno rex Syriae ascendet contra te».
²³Servi vero regis Syriae dixerunt ei: «Deus montium est Deus eorum, ideo superaverunt nos; sed pugnemus contra eos in campestribus et obtinebimus eos. ²⁴Fac ergo hoc: Amove reges singulos a loco suo et pone principes pro eis; ²⁵et instaura numerum militum, qui ceciderunt de tuis, et equos secundum equos pristinos et currus secundum currus, quos ante habuisti, et pugnabimus contra eos in campestribus: et videbis quod obtinebimus eos». Credidit consilio eorum et fecit ita.
²⁶Igitur vertente anno recensuit Benadad Syros et ascendit in Aphec, ut pugnaret contra Israel. ²⁷Porro filii Israel recensiti sunt et, acceptis cibariis, profecti ex adverso castraque metati sunt contra eos, quasi duo parvi greges caprarum; Syri autem repleverunt terram.
²⁸Et accedens vir Dei dixit ad regem Israel: «Haec dicit Dominus: Quia dixerunt Syri: “Deus montium est Dominus et non est Deus vallium”, dabo omnem multitudinem hanc grandem in manu tua, et scietis quia ego Dominus». ²⁹Dirigebant septem diebus ex adverso hi atque illi acies, septima autem die commissum est bellum; percusseruntque filii Israel de Syris centum milia peditum in die una. ³⁰Fugerunt autem, qui remanserant in Aphec, in civitatem, et cecidit murus super viginti septem milia hominum, qui remanserant.

    Porro Benadad fugiens ingressus est civitatem in cubiculum, quod erat intra cubiculum.
 31Dixeruntque ei servi sui: «Ecce audivimus quod reges domus Israel clementes sint; ponamus itaque saccos in lumbis nostris et funiculos in capitibus nostris et egrediamur ad regem Israel; forsitan salvabit animam tuam». ³²Accinxerunt saccis lumbos suos et posuerunt funes in capitibus suis veneruntque ad regem Israel et dixerunt: «Servus tuus Benadad dicit: “Vivat, oro te, anima mea”». Et ille ait: «Si adhuc vivit, frater meus est». 33Quod acceperunt viri pro omine et festinantes rapuerunt verbum ex ore eius atque dixerunt: «Frater tuus Benadad». Et dixit eis: «Ite et adducite eum». Egressus est ergo ad eum Benadad, et levavit eum in currum suum. ³⁴Qui dixit ei: «Civitates, quas tulit pater meus a patre tuo, reddam; et plateas fac tibi in Damasco, sicut fecit pater meus in Samaria». Achab: «Ego autem, inquit, foederatum te dimittam». Et pepigit ei foedus et dimisit eum.

³⁵Tunc vir quidam de filiis prophetarum dixit ad socium suum in sermone Domini: «Percute me!». At ille noluit percutere. ³⁶Cui ait: «Quia noluisti audire vocem Domini, ecce recedes a me, et percutiet te leo». Cumque paululum recessisset ab eo, invenit eum leo atque percussit. ³⁷Sed et alterum inveniens virum dixit ad eum: «Percute me!». Qui percussit eum et vulneravit. ³⁸Abiit ergo propheta et occurrit regi in via et mutavit aspectum ponens fasciam super oculos suos. ³⁹Cumque rex transiret, clamavit ad regem et ait: «Servus tuus egressus est ad proeliandum comminus; cumque fugisset vir unus, adduxit eum quidam ad me et ait: “Custodi virum istum! Qui si lapsus fuerit, erit anima tua pro anima eius, aut talentum argenti appendes”. ⁴⁰Dum autem ego turbatus huc illucque me verterem, subito non comparuit». Et ait rex Israel ad eum: «Hoc est iudicium tuum, quod ipse decrevisti». ⁴¹At ille statim abstulit fasciam de oculis suis, et cognovit eum rex Israel quod esset de prophetis. ⁴²Qui ait ad eum: «Haec dicit Dominus: Quia dimisisti de manu tua virum, quem morti devoveram, erit anima tua pro anima eius, et populus tuus pro populo eius». ⁴³Reversus est igitur rex Israel in domum suam tristis et indignans venitque in Samariam.