Nova Vulgata - Vetus Testamentum - Primus Maccabaeorum - 7

Primus Maccabaeorum

7 ¹Anno centesimo quinquagesimo primo exiit Demetrius Seleuci filius a Roma; et ascendit cum paucis viris in civitatem maritimam et regnavit illic. ²Et factum est, ut ingressus est domum regni patrum suorum, comprehendit exercitus Antiochum et Lysiam, ut adduceret eos ad eum. ³Et res ei innotuit, et ait: «Nolite mihi ostendere facies eorum». ⁴Et occidit eos exercitus, et sedit Demetrius super sedem regni sui. ⁵Et venerunt ad eum viri iniqui et impii ex Israel, et Alcimus dux erat eorum, qui volebat fieri sacerdos; ⁶et accusaverunt populum apud regem dicentes: «Perdidit Iudas et fratres eius omnes amicos tuos et nos dispersit de terra nostra; ⁷nunc ergo mitte virum, cui credis, ut eat et videat exterminium omne, quod fecit nobis et regioni regis, et puniat eos et omnes adiutores eorum».
⁸Et elegit rex ex amicis suis Bacchidem, qui dominabatur trans flumen, magnum in regno et fidelem regi. Et misit eum ⁹et Alcimum impium et constituit ei sacerdotium et mandavit ei facere ultionem in filios Israel. ¹⁰Et surrexerunt et venerunt cum exercitu magno in terram Iudae; et misit nuntios ad Iudam et ad fratres eius verbis pacificis in dolo. ¹¹Et non intenderunt sermonibus eorum; viderunt enim quia venerunt cum exercitu magno. ¹²Et convenerunt ad Alcimum et Bacchidem congregatio scribarum requirere iusta;
¹³et primi Asidaei erant in filiis Israel et exquirebant ab eis pacem. ¹⁴Dixerunt enim: «Homo sacerdos de semine Aaron venit et non decipiet nos». ¹⁵Et locutus est cum eis verba pacifica et iuravit illis dicens: «Non inferemus vobis malum neque amicis vestris». ¹⁶Et crediderunt ei. Et comprehendit ex eis sexaginta viros et occidit eos in una die, secundum verbum quod scripsit:
¹⁷«Carnes sanctorum tuorum et sanguinem ipsorum effuderunt in circuitu Ierusalem, et non erat qui sepeliret».
¹⁸Et incubuit timor eorum et tremor in omnem populum, quia dixerunt: «Non est in eis veritas et iudicium; transgressi sunt enim constitutum et iusiurandum, quod iuraverunt». ¹⁹Et movit Bacchides ab Ierusalem et applicuit in Bethzaith; et misit et comprehendit multos ex eis, qui ad se refugerant, et quosdam de populo mactavit in puteum magnum. ²⁰Et commisit regionem Alcimo et reliquit cum eo auxilium in adiutorium ipsi; et abiit Bacchides ad regem.
²¹Et contendebat Alcimus pro principatu sacerdotii sui; ²²et convenerunt ad eum omnes, qui perturbabant populum suum, et obtinuerunt terram Iudae et fecerunt plagam magnam in Israel. ²³Et vidit Iudas omnem malitiam, quam fecit Alcimus et, qui cum eo erant, filiis Israel multo plus quam gentes; ²⁴et exiit in omnes fines Iudaeae in circuitu et fecit vindictam in viros desertores, et cessaverunt ultra exire in regionem. ²⁵Ut vidit autem Alcimus quod praevaluit Iudas et, qui cum eo erant, et cognovit quia non potest sustinere eos; et regressus est ad regem et accusavit eos criminibus.
²⁶Et misit rex Nicanorem unum ex principibus suis nobilioribus, qui oderat et inimicitias exercebat contra Israel; et mandavit ei evertere populum. ²⁷Et venit Nicanor in Ierusalem cum exercitu magno et misit ad Iudam et ad fratres eius verbis pacificis cum dolo ²⁸dicens: «Non sit pugna inter me et vos; veniam cum viris paucis, ut videam facies vestras cum pace». ²⁹Et venit ad Iudam, et salutaverunt se invicem pacifice, et hostes parati erant rapere Iudam. ³⁰Et innotuit sermo Iudae quoniam cum dolo venerat ad eum, et conterritus est ab eo et amplius noluit videre faciem eius. ³¹Et cognovit Nicanor quoniam denudatum est consilium eius et exivit obviam Iudae in pugnam iuxta Chapharsalama; ³²et ceciderunt de Nicanoris exercitu fere quingenti viri, et fugerunt in civitatem David. ³³Et post haec verba ascendit Nicanor in montem Sion; et exierunt quidam ex sacerdotibus de sanctis et quidam ex senioribus populi salutare eum pacifice et demonstrare ei holocaustum, quod offerebatur pro rege. ³⁴Et irridens sprevit eos et polluit eos et locutus est superbe ³⁵et iuravit cum ira dicens: «Nisi traditus fuerit Iudas et exercitus eius in manus meas continuo, et erit, si regressus fuero in pace, succendam domum istam». Et exiit cum ira magna. ³⁶Et intraverunt sacerdotes et steterunt ante faciem altaris et templi et flentes dixerunt: ³⁷«Tu elegisti domum istam ad invocandum nomen tuum super eam, ut esset domus orationis et obsecrationis populo tuo; ³⁸fac vindictam in homine isto et exercitu eius, et cadant in gladio. Memento blasphemias eorum et ne dederis eis mansionem».
³⁹Et exiit Nicanor ab Ierusalem et applicuit ad Bethoron; et occurrit illi exercitus Syriae. ⁴⁰Et Iudas applicuit in Hadasa cum tribus milibus viris. Et oravit Iudas et dixit: ⁴¹«Qui missi erant a rege, cum male locuti sunt; exiit angelus et percussit in eis centum octoginta quinque milia. ⁴²Sic contere exercitum istum in conspectu nostro hodie, et sciant ceteri quia male locutus est super sancta tua, et iudica illum secundum malitiam illius». ⁴³Et commiserunt exercitus proelium tertia decima die mensis Adar; et contrita sunt castra Nicanoris, et cecidit ipse primus in proelio. ⁴⁴Ut autem vidit exercitus eius quia cecidit Nicanor, proiecerunt arma et fugerunt. ⁴⁵Et persecuti sunt eos viam unius diei ab Hadasa usquequo veniatur in Gazara et tubis cecinerunt post eos cum significationibus. ⁴⁶Et exierunt de omnibus castellis Iudaeae in circuitu et ventilabant eos et conversi sunt ad eos; et ceciderunt omnes gladio, et non est relictus ex eis nec unus. ⁴⁷Et acceperunt spolia eorum et praedam et caput Nicanoris amputaverunt et dexteram eius, quam extenderat superbe, et attulerunt et suspenderunt contra Ierusalem. ⁴⁸Et laetatus est populus valde; et egerunt diem illam in laetitia magna ⁴⁹et constituerunt agere omnibus annis diem istam tertia decima die Adar. ⁵⁰Et siluit terra Iudae dies paucos.